MR.PAINT MRP-289 Dark Grey – Radio Antenna Covers (MiG-29 SMT 9-19)

Kolor ciemno szary stosowany do malowania przedniej części kadłuba Mig-29 w którym znajduje się antena radaru. Kadłub samolotu to konstrukcja pół skorupowa, składa się z 10 ram nośnych, ram normalnych, membran, podłużnic, belek i paneli. Część nosowa jest utworzona przez stożek anteny radaru. Hermetyczny przedział kabinowy znajduje się za sekcją nosową (różne wyposażenie jest również hermetyzowane). Nos jest pochylony w dół względem poziomej linii podłużnej samolotu, celem jest poprawa widoczności. Przezroczysta sferyczna kopuła stacji elektroniczno-optycznej OEPS-29 jest umieszczona z przodu i po prawej stronie. Przedział sprzętowy znajduje się za kabiną pilota. Dalej - dwa przedziały zbiorników na paliwo #1 i #2, za którymi znajduje się zintegrowany zbiornik paliwa #3, który jest głównym źródłem paliwa samolotu. Przedziały silnika znajdują się za zbiornikiem paliwa #3. Kopuła radarowa to strukturalna, odporna na warunki atmosferyczne obudowa chroniąca antenę radaru. Kopuła jest wykonana z materiału przezroczystego dla fal radiowych. Samolot Mig-29 wersji SMT/9.19. stosowały kilku tonowy kamuflaż. Wersja ta to modernizacja słynnego wielozadaniowego samolotu produkcji radzieckiej i rosyjskiej. Posiada ona radar Żuk-ME i tzw. szklany kokpit. Ponadto jest to wersja z garbem (zbiornikiem paliwa) i instalacją do tankowania. Poza Rosją samoloty trafiły do Peru, Indii i Jemenu. Bardzo ciekawa jest próba porównania jakości tego samolotu z równie popularnym F-16. Co prawda Mig-29 jest typowym samolotem myśliwskim natomiast F-16 jest samolotem myśliwsko-bombowym ze znacznie większym asortymentem uzbrojenia. Mig-29 jest samolotem służącym do obrony lub bezpośredniego wsparcia wojsk nad własnym terytorium głównie ze względu na zasięg i czas lotu, natomiast F-16 jest samolotem do ataku, mogącym wykonywać misje nad terytorium przeciwnika. Pilot F-16 dzięki lepszej stacji radiolokacyjnej wcześniej wykryje cel, dzięki np. otrzymanym informacjom z AWACS’a. Bardziej skuteczny jest również system obrony biernej przed atakiem rakietowym w amerykańskiej maszynie. W F-16 dzięki elektronicznemu sterowaniu (fly by wire), sensory mierzą siłę nacisku na joystick (maksymalne wychylenie wynosi ok. 15mm.) i przekazują sygnał do komputera sterującego lotem, ten z kolei dostraja położenie samolotu. Natomiast pilot MiG-29 wykonując  manewr, musi nieprzerwanie korygować stateczność. Fly-by-wire zapobiega przeciągnięciu samolotu i umożliwia większą manewrowość niż Mig-29. Reasumując, oba samoloty są bardzo dobre w zależności od charakteru wykonywanego zadania bojowego, czyli Mig-29 jako samolot myśliwski bezpośredniego wsparcia, a F-16 jako samolot myśliwsko – bombowy dalekiego zasięgu.