Z31 był niemieckim niszczycielem pod którego stępkę położono w 1940 r., a wodowano w maju 1941 roku. Niszczyciel wszedł do służby linowej w niemieckiej marynarce wojennej (niem. Kriegsmarine) w kwietniu 1942 roku. Długość okrętu wynosiła 127 m, szerokość 12 m, a wyporność pełna – 3.600 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Z31 wynosiła aż 38,5 węzła! Uzbrojenie główne w chwili wodowania stanowiły 4 dział kal. 150 mm w czterech pojedynczych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to: 4 działka kal. 37 mm, 9 działek kal. 20 mm oraz 8 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm i miny.
Z31 był dziewiątym okrętem typu Narwik lub typu 1936A, ale pierwszym podtypu Mob. Niszczyciele tego typu były rozwinięciem niszczycieli Typu 1936. Główne zmiany poszły w stronę wzmocnienia uzbrojenia i wymiany artylerii głównej z armat kal. 127 mm na armaty kal. 150 mm. Nieznacznie również poprawiono dzielność morską oraz minimalnie wydłużono zasię pływania. W efekcie powstała seria wielkich niszczycieli, która mogła w sprzyjających warunkach stoczyć bój z alianckimi krążownikami lekkimi czy francuskimi wielkimi niszczycielami. Podtyp Mob posiadał natomiast wzmocnione uzbrojenie przeciwlotnicze. Kariera bojowa niszczyciela Z31 rozpoczęła się w grudniu 1942 roku, kiedy został przebazowany do Norwegii. Zdążył wziąć udział w bitwie na Morzu Barentsa 31 grudnia 1942 roku. W latach 1943-1944, z przerwami służył na wodach norweskich i północnym Atlantyku. W styczniu 1945 roku podjął próbę przedarcia się na Bałtyk, jednak został uszkodzony przez okręty brytyjskie i dopiero po remoncie przedostał się na ten akwen w marcu tego samego roku. Od marca do kwietnia 1945 roku wspierał niemieckie wojska lądowe walczące z nacierającą Armią Czerwoną, m.in.: w rejonie polskiego Trójmiasta. Z31 przetrwał wojnę i jako zdobycz wojenna został przekazany Wielkiej Brytanii, a później Francji, gdzie został wcielony do marynarki wojennej tego kraju w 1946 roku pod nazwą Marceau. Okręt przeniesiono do rezerwy dopiero w 1953 roku, a zezłomowano na początku lat 60. XX wieku.
Marceau (pierwotna nazwa: Z-31) był początkowo niemieckim, a później francuskim niszczycielem z okresu II wojny światowej i doby powojennej. Stępka pod tę jednostkę została położona w 1940 r., wodowanie nastąpiło w marcu 1941 r., a wcielenie do służby w Kriegsmarine - w 1942 roku. Jednostka weszła w skład Marine Nationale w 1946 roku. Całkowita długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 127 m, a szerokość 12 metrów. Wyporność pełna dochodziła do ok. 3.600 ton, a prędkość maksymalna - do 38-39 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło między innymi: 4 działa kal. 150 mm, 9 działek przeciwlotniczych kal. 20 mm czy 2 poczwórne wyrzutnie torpedowe kal. 533 mm. Z-31 był jednostką wiodącą typu niszczycieli Typ 1936A (Mob). Ten typ niszczycieli stanowił z kolei modyfikację jednostek Typu 1936 oraz Typu 1936A, posiadając bardzo zbliżone uzbrojenie artyleryjskie oraz możliwości bojowe. Niszczyciel Z-31 w toku II wojny światowej operował przede wszystkim na wodach arktycznych i Morzu Norweskim, a w grudniu 1942 r. wziął udział w bitwie na Morzu Barentsa. Jednostka szczęśliwie przetrwała wojnę i trafiła do Francji w ramach reparacji wojennych, zmieniając nazwę na Marceau. W latach 1948-1950 jednostka przeszła gruntowny remont i modernizację polegającą między innymi na wymianie uzbrojenia głównego (armaty kal. 150 mm zastąpiono działami kal. 105 mm) i przeciwlotniczego. Po remoncie i modernizacji główną bazą dla Marceau okazał się Tulon. Jednak już w 1953 r. jednostka przeszła do rezerwy, a w styczniu 1958 r. została sprzedana na złom.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
