Matilda I A11 był brytyjskim czołgiem piechoty z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1936 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1939-1940. W sumie powstało ok. 140 egzemplarzy tego czołgu. Matilda I był napędzany silnikiem Ford V8 o mocy 70 KM. Uzbrojenie pojazdu stanowił tylko pojedynczy karabin maszynowy kal.7,7 lub 12,7 mm umieszczony w wieży.
Czołg Matilda I skonstruowano jako nowy czołg piechoty dla armii brytyjskiej, a jego pomysłodawcą był generał P.C. Hobart. W jego konstrukcji położono nacisk przed wszystkim na potężny pancerz, mający chronić czołg przed ostrzałem artylerii przeciwpancernej oraz na niskie koszty produkcji wozu. Uznano również – jak się okazało błędnie – że pojedynczy karabin maszynowy będzie uzbrojeniem wystarczającym dla nowego wozu. Jednak w chwili rozpoczęcia produkcji seryjnej, zaczęto w dowództwie armii brytyjskiej postrzegać Matilda I jako czołg przejściowy co wpłynęło też na małą ilość wyprodukowanych pojazdów. Matilda I wszedł do linii w 1938 roku, a jedyny raz został wykorzystany bojowo w toku kampanii francuskiej w maju-czerwcu 1940 roku. W związku z niską oceną jaką uzyskał całkowicie zaniechano jego produkcji, a do 1942 roku wycofano ten czołg z linii, przekazując je do celów szkoleniowych.
W toku II wojny światowej British Army sformowało w sumie 43 dywizje piechoty (ang. Infantry division). W chwili rozpoczęcia wojny etat dywizji liczył ok. 13.800 oficerów i żołnierzy, natomiast w 1944 r. liczba ta wzrosła do ok. 18.300 ludzi. Ta znaczna zmiana w etacie wynikała przede wszystkim ze wzrostu różnego rodzaju pododdziałów wsparcia, a nie zwiększenia liczby samych piechurów. W 1944 r. brytyjska dywizja piechoty składała się z trzech brygad piechoty, z których każda posiadała własną kwaterę, pluton sztabowy, 3 bataliony piechoty, pododdziały inżynieryjne. Warto dodać, że pojedynczy batalion piechoty posiadał ok. 780 oficerów i żołnierzy oraz posiadał liczne jednostki wsparcia (np. pluton moździerzy czy pluton rozpoznawczy). W składzie dywizji znajdowała się również de facto brygada artylerii z pięcioma pułkami artylerii (w tym jednym ppanc i jednym plot), batalion karabinów maszynowych i moździerzy oraz pododdziały rozpoznania, łączności czy saperów. Istotnym elementem zwiększającym mobilność brytyjskiej dywizji piechoty było jej pełen zmotoryzowanie. Podstawową broń strzelecką brytyjskiego piechura był karabin Lee Enfield No.1 albo No.4. Jako broń maszynową wykorzystywano między innymi pistolety maszynowe Sten, ręczne karabiny maszynowe Bren czy Kariny maszynowe Vickers. Najczęściej stosowaną bronią przeciwpancerną był armaty 2- i 6-funtowe kal. 40 i 57 mm, a później także armaty 17-funtowe kal. 76 mm. Z kolei podstawowym uzbrojeniem artylerii polowej była bardzo udana haubica Ordnance QF 25-pounder.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
