W toku II wojny światowej British Army sformowało w sumie 43 dywizje piechoty (ang. Infantry division). W chwili rozpoczęcia wojny etat dywizji liczył ok. 13.800 oficerów i żołnierzy, natomiast w 1944 r. liczba ta wzrosła do ok. 18.300 ludzi. Ta znaczna zmiana w etacie wynikała przede wszystkim ze wzrostu różnego rodzaju pododdziałów wsparcia, a nie zwiększenia liczby samych piechurów. W 1944 r. brytyjska dywizja piechoty składała się z trzech brygad piechoty, z których każda posiadała własną kwaterę, pluton sztabowy, 3 bataliony piechoty, pododdziały inżynieryjne. Warto dodać, że pojedynczy batalion piechoty posiadał ok. 780 oficerów i żołnierzy oraz posiadał liczne jednostki wsparcia (np. pluton moździerzy czy pluton rozpoznawczy). W składzie dywizji znajdowała się również de facto brygada artylerii z pięcioma pułkami artylerii (w tym jednym ppanc i jednym plot), batalion karabinów maszynowych i moździerzy oraz pododdziały rozpoznania, łączności czy saperów. Istotnym elementem zwiększającym mobilność brytyjskiej dywizji piechoty było jej pełen zmotoryzowanie. Podstawową broń strzelecką brytyjskiego piechura był karabin Lee Enfield No.1 albo No.4. Jako broń maszynową wykorzystywano między innymi pistolety maszynowe Sten, ręczne karabiny maszynowe Bren czy Kariny maszynowe Vickers. Najczęściej stosowaną bronią przeciwpancerną był armaty 2- i 6-funtowe kal. 40 i 57 mm, a później także armaty 17-funtowe kal. 76 mm. Z kolei podstawowym uzbrojeniem artylerii polowej była bardzo udana haubica Ordnance QF 25-pounder.
The Commonwealth to nazwa którą w toku II wojny światowej można było tłumaczyć jako Wspólnota Brytyjska, a później – jako Wspólnota Narodów. Była to i jest nadal międzynarodowa organizacja powstała w grudniu 1931 r. zrzeszająca były kolonie wchodzące w skład Imperium Brytyjskiego. Do jej członków można zaliczyć między innymi Australię, Nową Zelandię czy Kanadę.
W toku II wojny światowej państwa należące do Commonwealth poparły Wielką Brytanię w jej wojnie z państwami Osi i wysłały często spore – w stosunku do liczby ludności – kontyngenty wojskowe. Lwią ich część stanowiły jednostki piechoty. Przykładowo Australia sformowała aż 12 dywizji piechoty, Kanada – 8 dywizji, a niewielka Nowa Zelandia – 5 dywizji. Najczęściej dywizje piechoty Commonwealth posiadały organizację podobną lub taką samą jak brytyjskie dywizje piechoty, tzn. składały się z trzech brygad piechoty po 3 bataliony w każdej, 3 batalionów artylerii polowej, batalionu artylerii przeciwlotniczej, bataliony artylerii ppanc oraz pododdziałów wsparcia (np. saperów i łączności). Zdarzały się jednak wyjątki od tej zasady – np. 1 Kanadyjska Dywizja Piechoty w chwili wybuchu wojny składała się z jedynie 2 brygad piechoty oraz 2 batalionów artylerii polowej.
Podstawowym uzbrojeniem strzeleckim żołnierza piechoty Commonwealth był najczęściej karabin Lee-Enfield (w różnych wersjach), a później także pistolet maszynowy Sten. Główne karabiny maszynowe (ręczne i ciężkie) to Vickers oraz Bren, ale w przypadku wojsk kanadyjskich także amerykańskie Browning M2 oraz M1919. Warto w tym miejscu dodać, że piechota Commonwealth walczyła nierzadko z dużym powodzeniem przeciwko Japończykom na Nowej Gwinei, w Birmie oraz przeciwko Niemcom i Włochom w Afryce Północnej (1940-1943) i na płw. Apenińskim (1943-1945). Wojska kanadyjskie były też zaangażowane w walki w Normandii (1944) oraz w walkach w Europie północno-zachodniej (1944-1945).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
