Ludowa Armia Wietnamu, zwana też w czasie wojny wietnamskiej lat 1964/1965-1975 Armia Północnego Wietnamu (ang. North Wietnam Army – w skrócie NVA) została sformowana w grudniu 1944 roku. Ze sporym powodzeniem wzięła udział w walkach z Francuzami z lat 1946-1954, zadając im spektakularną klęskę w bitwie pod Dien Bien Pho w 1954 roku. Zarówno w tej wojnie, jak i w wojnie wietnamskiej (1964/1965-1975) podstawowym rodzajem NVA była piechota. Zadecydowały o tym z jednej strony względy ekonomiczne, a drugiej – ukształtowanie terenu Wietnamu uniemożliwiające stosowanie jednostek zmechanizowanych i pancernych na większą skalę. W toku wojny lat 1964/1965-1975 NVA była w stanie wystawić jednorazowo do walki ok. 450.000-500.000 żołnierzy. Wojsko to wykorzystywało różne rodzaje broni strzeleckiej poczynając od pistoletów TT i PM, przez zdobyczne pistolety maszynowe MAT 49, karabiny AK oraz AKM, po karabiny maszynowe RPD i DP. Często zapomina się również o tym, że NVA dysponowała jednostkami artylerii (np. moździerzami kal. 107 i 120 mm), bronią przeciwlotniczą oraz wojskami pancernymi złożonymi z takich wozów jak np. T-54, T-55 czy PT-76. Główna strategia działań wojsk północnowietnamskich polegała przede wszystkim na zadawaniu wojskom amerykańskim możliwie jak największych strat i doprowadzenie do ich wycofania się z konfliktu. Wyjątki od tej strategii (np. ofensywa Tet z 1968 r.) jedynie potwierdzały te założenia. Warto dodać, że strategia ta okazała się słuszna, a NVA finalnie wygrała wojnę wietnamską pomimo poniesienia ogromnych strat szacowanych (wraz z Viet Congiem) na ok. 650.000-800.000 zabitych.
Wojna wietnamska, nazywana też II wojną indochińską (ang. Vietnam War) toczyła się od 1964 r. (wydarzenia w Zatoce Tonkińskiej) albo od 1965 r. (lądowanie pierwszych, większych sił amerykańskich w Wietnamie) do 1975 r., czyli do chwili zajęcia Wietnamu Południowego przez Wietnam Północny. Przeciwnikami w tej wojnie, były z jednej strony Stany Zjednoczone wspierające swego sojusznika, czyli Wietnam Południowy oraz Wietnam Północny, wraz z komunistyczną partyzantką Vietcong, wspierany (w taki lub inny sposób) przez ChRL oraz ZSRR. Przyjmuj się, że jednorazowo, maksymalnie, Wietnam Północny zaangażował w konflikt ok. 690.00 żołnierzy, Vietcong – ok. 200.000 ludzi, natomiast Stany Zjednoczone osiągnęły szczyt swego zaangażowania w 1969 r. kiedy to w Wietnamie znajdowało się ok. 540.000 amerykańskich żołnierzy. Bezpośrednią przyczyną konfliktu był roszczenia i ambicje Wietnamu Północnego do przejęcia władzy i kontroli nad swym południowym sąsiadem, na co nie mogły i nie chciały się zgodzić Stany Zjednoczone. Wojna wietnamska była doskonałym przykładem wojny partyzanckiej, w którym wysoce zaawansowane technologiczne siły zbrojne USA, ponosiły spore straty i finalnie przegrały w starciu z wojskami wyposażonymi nieporównywalnie gorzej. Warto dodać, że z czysto militarnego punktu widzenia wojska amerykańskie potrafiły zadawać swemu przeciwnikowi ogromne straty (np. ofensywa Tet z 1968 r.), ale na tzw. „froncie domowym” całkowicie ją przegrały. Często przyjmuje się, że wojna wietnamska została przegrana przez USA przede wszystkim z powodu napięć w amerykańskim społeczeństwie, jego niechęci do tej wojny oraz nieumiejętności amerykańskiego establishmentu do przekonywującego jej uzasadnienia. Wojna wietnamska zakończyła się ostatecznie w 1975 r. całkowitą porażką Stanów Zjednoczonych, które były zmuszone wycofać się z Wietnamu i pogodzić się ze zjednoczeniem Wietnamu przez komunistyczny rząd w Hanoi. Na pewien czas wyraźnie się również zmniejszył prestiż tego państwa na arenie międzynarodowej.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat