PzKpfw III (Panzerkampfwagen III) był niemieckim czołgiem średnim z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1936 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1937-1943, kończąc się wytworzeniem ok. 5800 wozów. Czołg w wersji E był napędzany pojedynczym silnikiem Maybach HL 120 TRM o mocy 300 KM. Jego uzbrojenie stanowiła 1 armata KwK 35/36 kal. 37 mm oraz 2 karabiny maszynowe MG 34 kal. 7,92 mm umieszczone w wieży.
PzKpfw III był „koniem roboczym” niemieckich wojsk pancernych w okresie II wojny światowej oraz jednym z najintensywniej rozwijanych i modernizowanych czołgów Wehrmachtu. Jego produkcja seryjna ruszyła w 1936 roku, a w jej toku powstały liczne warianty tego czołgu. Chronologicznie pierwszą była wersja A, która była uzbrojona w armatę kal. 37 mm oraz silnik o mocy 230 KM. Jednak już w grudniu 1938 roku powstała wersja E, która była pierwszą wersją produkowaną wielkoseryjnie. Posiadała ona nowy, wyraźnie mocniejszy silnik, całkowicie nowe zawieszenie oraz mocniejszy pancerz w przedniej części wieży i kadłuba. Później (od grudnia 1940 roku) otrzymała również mocniejsze uzbrojenie w postaci armaty kal. 50 mm. Od marca 1940 roku zaczęto produkować wersję G, w której wzmocniono tylny pancerz kadłuba i wieży. Niedługo później, już w październiku 1940 roku ruszyła produkcja wersji H, która od samego początku produkcji byłą uzbrojona w armatę KwK 38 L/42 kal. 50 mm oraz posiadała wzmocniony pancerz czołowy. Jedną z najliczniej produkowanych była wersja J, która posiadała pancerz o grubości dochodzącej do 50 mm (później wzmocniony jeszcze płytami aplique), a po doświadczeniach wyniesionych ze starć z wozami T-34 i KW-1 – przezbrajano intensywnie na armatę KwK 39 L/60 kal. 50 mm. Ostatnią wersją rozwojową była wersja N, która miała stanowić czołg wsparcia oddziałów grenadierów pancernych i została uzbrojona w krótkolufową armatę KwK 37 L/24 kal. 75 mm. Na podwoziu czołgu PzKpfw III powstały liczne inne pojazdy, jak na przykład działo szturmowe StuG III. Czołgi PzKpfw III były używane na niemal wszystkich frontach II wojny światowej – od kampanii wrześniowej w 1939 roku, przez kampanię we Francji w 1940, operacje Barbarossa i Tajfun w 1941 roku, bitwę na Łuku Kurskim w 1943 r., po ostatnie operacje armii niemieckiej przeciwko ZSRR i aliantom zachodnim w okresie 1944-1945.
PzKpfw IV (Panzerkampfwagen IV) był niemieckim czołgiem średnim z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1936 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1938-1945, kończąc się wytworzeniem ok. 8600 wozów. Czołg w wersji D był napędzany pojedynczym silnikiem Maybach HL 120 TRM o mocy 300 KM. Jego uzbrojenie stanowiła 1 armata KwK 37 L/24 kal. 75 mm oraz 2 karabiny maszynowe MG 34 kal. 7,92 mm.
PzKpfw IV powstał w wyniku konkursu ogłoszonego pod koniec 1934 roku przez niemiecki Departament Uzbrojenia na czołg średni o masie do 18 ton uzbrojonego w armatę kal. 75 mm. W rzeczonym konkursie wygrała firma Krupp, której pojazd skierowano do produkcji seryjnej – jak się miało okazać był to pojazd, który można śmiało nazwać „koniem roboczym” niemieckich wojsk pancernych w okresie II wojny światowej oraz jednym z najintensywniej rozwijanych i modernizowanych czołgów Wehrmachtu. W toku produkcji powstały liczne warianty PzKpfw IV. Chronologicznie pierwszą była wersja A, która była uzbrojona w krótkolufową armatę kal. 75 mm oraz posiadała silnik o mocy jedynie 230 KM. Szybko jednak pojawiły się wersje B i C w których dokonano kilku istotnych zmian: przede wszystkim zastosowano mocniejsze silniki (o mocy 265 KM w wersji B i Maybach HL 120 TRM o mocy 300 KM w wersji C – który był montowany w PzKpfw IV aż do 1945 roku), poprawiono też opancerzenie całego wozu. Prawdziwą rewolucją okazały się wersje F1 i F2, w których zwiększono pancerz czołowy do 60 mm, a uzbrojenie główne zmieniono na świetną, długolufową armatę KwK 40 L/43 kal. 75 mm, która pozwalała im w 1942 i 1943 roku zwalczać każdy czołg aliancki czy sowiecki. Najliczniej produkowanymi wersjami PzKpfw IV okazały się wersje G, H i J, które były bardzo podobne do wersji F1 oraz F2. Uzbrojenie główne nie uległo zasadniczym zmianom (nadal była to armata KwK 40), podobnie jak silnik i podwozie. Nieznacznie natomiast wzmocniono opancerzenie, a od początku 1943 roku montowano na nich ekrany pancerne (Schurzen). Na podwoziu czołgu PzKpfw IV powstały liczne inne pojazdy, jak na przykład działo szturmowe StuG IV, niszczyciel czołgów Nashorn czy samobieżne działko przeciwlotnicze Wirbelwind. Czołgi PzKpfw IV były używane na niemal wszystkich frontach II wojny światowej – od kampanii wrześniowej w 1939 roku, przez kampanię we Francji w 1940, operacje Barbarossa i Tajfun w 1941 roku, bitwę na Łuku Kurskim w 1943 r., po ostatnie operacje armii niemieckiej przeciwko ZSRR i aliantom zachodnim w okresie 1944-1945.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
