CMK K4089 P-39Q silnik (Allison V-1710) EDU

Allison V-1710 był amerykańskim silnikiem lotniczym z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej wyprodukowanym przez Allison Engine Company. Po raz pierwszy został przetestowany w locie w 1930 roku. Silnik miał masę 634 kilogramów, przy objętości skokowej 28 litrów. Szacuje się, że wyprodukowano ponad 70.000 egzemplarzy tego silnika lotniczego – przede wszystkim w okresie II wojny światowej.  

Allison V-1710 był 12-cylindrowym silnikiem widlastym, zbudowanym w układzie V12, chłodzonym cieczą. Okazał się pierwszym silnikiem lotniczym zbudowanym w USA, który przekroczył moc 1000 KM. Bez wątpienia był dobrą konstrukcją o dobrej relacji moc-masa, wysokiej niezawodności oraz zwartości całej jednostki, posiadał jednak jedną zasadniczą wadę – brak turbosprężarki. Fakt ten sprawiał, że samoloty nim napędzane na dużych wysokościach traciły sporo na mocy maksymalnej. To sprawiło, że podjęto w Stanach Zjednoczonych licencyjną produkcję silników Rolls-Royce Merlin. Dopiero w późniejszych wersjach  tego silnika udało się ten mankament usunąć. Allison V-1710 był stale udoskonalany i w kolejnych wersjach osiągał coraz większe moce maksymalne, przykładowo: V-1710-A miał moc 1070 KM, V-1710-D - 1250 KM, a w wersji V-1710-G dochodziła ona już do 2000 KM! Silnik Allison V-1710 posłużył jako jednostka napędowa dla wielu amerykańskich samolotów doby II wojny światowej. Napędzał takie maszyny jak na przykład: Lockheed P-38 Lightning, Bell P-39 Aircobra, Curtiss P-40 Warhawk czy wczesne wersje P-51 Mustang.