Print Scale PSR48025 Packard V-1650 Merlin

Packard V-1650 był amerykańskim silnikiem lotniczym z okresu II wojny światowej chłodzonym cieczą o 12 cylindrach. Silnik miał 225,3 cm długości, przy szerokości rzędu 78,1 cm i wysokości 101,6 centymetra. Jego pojemność skokowa wynosiła 27,04 litra, a masa suchego silnika nie przekraczała 746 kilogramów. Moc maksymalna generowana przez tę jednostkę napędową dochodziła do 1400 KM.  

Packard V-1650 był w swej istocie licencyjną wersją bardzo udanego brytyjskiego silnika Rolls-Royce Merlin, produkowaną przez amerykańską firmę Packard Motor Car Company. Produkcja tego silnika została zainicjowana przez stronę brytyjską, której brytyjski przemysł lotniczy od 1939 r. rozwijał się bardzo dobrze, ale pomimo budowy nowych fabryk, ciągle wytwarzał zbyt małe ilości jednostek napędowych. Stąd w 1940 r., a zatem jeszcze przed przystąpieniem USA do II wojny światowej, zostało zwarte porozumienie pomiędzy stroną brytyjską, a firmą Packard na produkcję licencyjnej wersji silnika Merlin. Pierwszy silnik zszedł z taśm produkcyjnych wspominanych zakładów w sierpniu 1941 roku. Stosunkowo szybko ruszyła też produkcja na potrzeby wewnętrzne – amerykańskie. Silnik Packard V-1650 (w różnych wersjach) był wykorzystywany jako jednostka napędowa w takich samolotach jak np. Curtiss P-40F, Spitfire Mk. XVI czy we wczesnych egzemplarzach P-51D Mustang.