Publikacja zawiera plany modelarskie tytułowego okrętu (plan generalny, nadbudówki, detale wyposażenia i uzbrojenia) , fotografie i kolorowe schematy malowania, wszystko czego modelarz potrzebuje żeby zbudować model redukcyjny lub RC od podstaw albo dokonać waloryzacji zestawu plastikowego
USS San Francisco (CA-38) był amerykańskim ciężkim krążownikiem pod którego stępkę położono w 1931 r., wodowano w marcu 1933 r., a wcielono do służby w US Navy w lutym 1934 roku. Długość okrętu wynosiła 179 m, szerokość 18,8 m, a wyporność standardowa – w chwili wodowania - 10.100 ton. Prędkość maksymalna USS San Francisco dochodziła do 32,7 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 9 dział kal. 203 mm w trzech wieżach po trzy armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 8 dział kal. 127 mm.
USS San Francisco był piątym z siedmiu zamówionych i ostatnim ze zwodowanych okrętów typu New Orleans (pierwotnie: typ Astoria). Jednostki tego typu były jeszcze budowane z poszanowaniem limitu tonażowego narzuconego przez traktat waszyngtoński, ale oznaczały zdecydowany krok naprzód wobec poprzednich klas amerykańskich krążowników. Przede wszystkim wydatnie poprawiono na nich opancerzenie oraz ogólną wytrzymałość konstrukcji, która wykazała swoje ogromne zalety w czasie walk na Pacyfiku. Ponadto, po raz pierwszy w US Navy, zastosowano artylerię główną kalibru 203 mm w wieżach z prawdziwego zdarzenia. Zadbano też o możliwie wysoką prędkość maksymalną. Bez wątpienia okręty tej klasy były jednostkami bardzo udanymi, mogącymi się bez problemu mierzyć ze swymi japońskimi odpowiednikami. USS San Francisco (CA-38) w chwili wybuchu II wojny światowej pełnił służbę konwojową na Atlantyku, którą kontynuował do początków 1940 roku. Później został przebazowany na Pacyfik – do bazy w Pearl Harbor. Tam zastał go japoński atak lotniczy z 7 grudnia 1941 roku, jednak nie odniósł w jego wyniku uszkodzeń i był zdolny do działań. Na początku 1942 roku został przebazowany na południowy Pacyfik, od sierpnia tego roku operując w rejonie Guadalcanal. Tam wziął udział m.in.: w bitwie koło przylądka Esperance oraz – zwłaszcza – w I bitwie morskiej koło Guadalcanal pod koniec 1942 roku. Został tam trafiony 45 pociskami artyleryjskimi, i pomimo bardzo poważnych uszkodzeń, był w stanie wycofać się z pola bitwy o własnych siłach. W wyniku uszkodzeń w grudniu 1942 roku zawinął do portu w San Francisco w celu napraw. Przeszedł tam również gruntowną modernizację. Krążownik wrócił do linii już w lutym 1943 roku. W tym roku wspierał przede wszystkim operacje amerykańskie w rejonie Aleutów. W styczniu 1944 roku brał udział w operacjach wspierających lądowanie w rejonie Kwajalein, a w połowie tego roku wspierał operacje na Saipanie. USS San Francisco wziął także udział w bitwie na Morzu Filipińskim w czerwcu 1944 roku. W lutym roku następnego wspierał operacje związane z lądowaniem na Iwo-Jimie. W lutym 1946 roku został wycofany ze służby, a w 1961 r. – zezłomowany.
