Modele pojazdów wojskowych z końca II Wojny Światowej, wycinanka zawiera 7 pojazdów: -AT-45 tractor, - Tiger I late, - Chevrolet C15A CMP, - ISU-152, -Sturmtiger, - Kingtiger, -JA-12.
Sturmtiger lub Sturmpanzer VI był niemieckim działem pancernym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1943 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1944-1945, kończąc się wytworzeniem zaledwie 18 wozów. Sturmtiger był napędzany pojedynczym silnikiem Maybach HL 230 P4 o mocy 700 KM. Jego uzbrojenie stanowił pojedynczy moździerz rakietowy STuM RW61 kal. 380 mm, 1 karabin maszynowy MG34 kal. 7,92 mm oraz 1 granatnik kal. 90 mm.
Sturmtiger powstał w wyniku doświadczeń wyniesionych przez Wehrmacht z walk ulicznych w Stalingradzie w latach 1942-1943. Nowy pojazd miał mieć możliwość burzenia budynków lub umocnionych punktów oporu jednym strzałem oraz cechować się silnym opancerzeniem. Konstrukcję nowego działa pancernego oparto o podwozie czołgu PzKpfw VI Tiger – co ciekawe do stworzenia wszystkich 18 wozów Sturmtiger wykorzystano jedynie podwozia uszkodzonych w walce wozów PzKpfw VI. Przedni pancerz miał grubość aż 150 mm, a boczny dochodził do 80 mm. Sturmtiger wziął bardzo ograniczony udział w walkach w toku II wojny światowej. Jednostki w nie wyposażone walczyły w czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku, w toku ofensywy w Ardenach na przełomie lat 1944-1945 oraz w ostatnich walkach tej wojny na terenie Niemiec w 1945 roku.
ISU-152 to radzieckie działo samobieżne (klasyfikowane też jako niszczyciel czołgów) z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy tego wozu pojawiły się w 1943 r., a broń weszła do produkcji seryjnej i do linii w tym samym roku. Masa pojazdu w wersji podstawowej wynosiła 46 ton. Napęd zapewniał pojedynczy silnik W-2-IS o mocy 520 KM. Uzbrojenie stanowiła armato-haubica ML-20S kal. 152,4 mm oraz jeden karabin maszynowy DSzK kal. 12,7 mm. Działo samobieżne ISU-152 zostało opracowane w Fabryce im. Kirowa w Czelabińsku. Początkowo zakładano, że nowy wóz będzie oparty konstrukcyjnie na czołgu KW-1s, ale bardzo szybko postanowiono wykorzystać do tego celu nowy czołg ciężki IS-2. Warto dodać, że ISU-152 dzieliło bardzo wiele elementów konstrukcyjnych i podzespołów z działem samobieżnym ISU-122, co rzecz jasna świetnie ułatwiało produkcję i eksploatację obu typów pojazdów. Jako, że ISU-152 w toku działań bojowych w latach 1944-1945 wykazał się wysoką wartością bojowa, wóz pozostawał w linii lub rezerwie Armii Radzieckiej przez niemałą część Zimnej Wojny. Po 1945 r. powstały dwie zmodernizowane wersje tego pojazdu. Pierwsza z nich nosiła oznaczenie ISU-152K i została opracowana w 1953 roku. Posiadała nowy silnik (ten sam co w czołgu T-54) oraz zwiększony zapas paliwa i przewożonej amunicji. W 1959 r. powstała wersja ISU-152M, która różniła się od ISU-152K marginalnie. Między innymi wykorzystywała inny karabin maszynowy jako broń dodatkową.
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
PzKpfw VI Ausf. B Tiger II lub potocznie Konigstiger (pol. tygrys królewski) był niemieckim czołgiem ciężkim z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1943 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1944-1945, kończąc się wytworzeniem 487 wozów. Tiger II był napędzany pojedynczym silnikiem Maybach HL 230 P30 o mocy 700 KM. Jego uzbrojenie stanowiła 1 armata PaK 43 L/71 kal. 88 mm oraz 2 karabiny maszynowe MG34 kal. 7,92 mm.
PzKpfw VI Ausf. B Tiger II powstał w związku ze zleceniem przez Alberta Speera w styczniu 1943 roku zakładom Henschel i Porsche projektu nowego czołgu ciężkiego dla niemieckich sił zbrojnych. Pierwsze prototypy były gotowe do października tego roku, a do produkcji seryjnej wszedł wóz zaprojektowany w firmie Henschel, przy czym 50 sztuk nowego czołgu miało posiadać wieżę projektu firmy Porsche („tzw. wieża Porsche”). Tygrys królewski posiadał świetne działo przeciwpancerne, zdolne zniszczyć każdy ówczesny pojazd pancerny Armii Czerwonej czy Aliantów na dystansie 1500-2000 m. Był również bardzo dobrze opancerzony, a jego pancerz był starannie wyprofilowany. De facto nowy niemiecki czołg był nieosiągalny dla większości pojazdów wroga na dystansie powyżej 1000-1200 m. Niewątpliwie jednak Tiger II miał liczne wady: przede wszystkim zdecydowanie za słaby silnik, który był ten sam co w o 11 ton lżejszym Tiger I. Szwankowała też skrzynia biegów oraz cały system przeniesienia napędu, który był szalenie awaryjny i podatny na usterki. Tiger II był również niesamowicie czasochłonny i kosztowny w produkcji, co biorąc pod uwagę trudną sytuację Niemiec na frontach w okresie 1944-1945, też stanowiło spory minus. Tygrys królewski przeszedł swój chrzest bojowy w toku operacji w Normandii w lecie 1944 roku w ramach: 503. Batalionu Czołgów Ciężkich i 101. Batalionu Czołgów Ciężkich SS. Później, jednostki wyposażone w te czołgi walczyły również na froncie wschodnim w okresie 1944-1945, a chyba największa ilość czołgów Tiger II w toku jednej operacji została wykorzystana w ofensywie w Ardenach na przełomie lat 1944-1945.
Pz.Kpfw VI (Sd.Kfz.181) Tiger to niemiecki czołg ciężki z okresu II wojny światowej, będący jednym z najsłynniejszych pojazdów bojowych tego czasu. Dowództwo niemieckiej Panzerwaffe nosiło się z pomysłem stworzenia czołgu ciężkiego już od początku wojny, jednak pierwsze próby w postaci czołgu wielowieżowego Neubaufahrzeuge okazały się niepowodzeniem. W 1939 i 1940 prowadzono je nieefektywnie, jednak po starciu na froncie wschodnim z T-34 i KW-1 prace nad nowym czołgiem ciężkim przyspieszyły. 20 kwietnia 1942 roku, prototyp nowego czołgu, pod oznaczeniem VK 4501 (H), przeszedł próby poligonowe w obecności Adolfa Hitlera i krótko później został skierowany do produkcji seryjnej. Pierwsze wersje produkcyjne były oznaczone jako Pz.Kpfw VI Ausf.H1 (później Ausf.E). W toku produkcji w latach 1942-1945 czołg był systematycznie modyfikowany poprzez np. dodanie filtrów przeciwpyłowych Feifell, inne umieszczenie reflektorów, modernizację sprzętu optycznego, zmiany wieżyczce dowódcy itp. Napęd zapewniał gaźnikowy silnik 12-cylindrowy Maybach HL230 P45 o mocy 700 KM. Czołg Pz.Kpfw VI, chociaż nie posiadał tak wyprofilowanego przedniego kadłuba jak T-34 czy Pantera, był pojazdem potężnie opancerzonym (przedni pancerz do 120mm), uzbrojonym w bardzo skuteczną armatę KwK 36 L/56 kal.88mm, który zdobył sobie sławę najskuteczniejszego czołgu II wojny światowej. Był pojazdem zdecydowanie lepszym od alianckich M4 czy Churchilla oraz sowieckiego T-34/76. Mógł także swobodnie podjąć walkę z IS-2 czy M-26, przewyższając je skutecznością głównego uzbrojenia. Z drugiej strony Pz.Kpfw VI posiadał wady-przede wszystkim był niesamowicie czasochłonny w produkcji oraz posiadał bardzo skomplikowane zawieszenie. W późniejszym okresie wojny także jakość pancerza Tygrysa się pogorszyła co wynikało z braku dostępu niemieckiej gospodarki do złóż molibdenu. Pomimo tych wad, Tygrys na polach bitew okazał się bronią nad wyraz skuteczną. Z powodzeniem walczył w Tunezji, na Łuku kurskim, w Normandii i na froncie wschodnim. Dane techniczne: długość (z lufą): 8,45m, szerokość: 3,7m, wysokość: 2,93m, moc silnika: 700KM, masa: 56,9 t, zasięg (po drodze): 100km, prędkość maksymalna (po drodze): 38km/h, uzbrojenie: 1 armata KwK 36 L/56 kal. 88 mm, 3 karabiny maszynowe MG 34 kal. 7,92 mm.