Kopro 3171 Polikarpov Po-2 Skies

Po-2 to radziecki dwuplatowy samolot szkolny i wielozadaniowy, zaprojektowany w 1928r. w biurze konstrukcyjnym Nikolaja Polikarpova. Do roku 1944 maszyna była oznaczona jako U-2, a jej popularna nazwa to Kukuruźnik. Po-2 był wykorzystywany głównie do szkolenia pilotów, a także do zadań agrolotniczych, czyli opryskiwania pól. N. Polikarpov w 1927r. opracował U-2, jako standardowy samolot szkolny dla radzieckiego lotnictwa wojskowego i aeroklubów, który wszedł do produkcji seryjnej w roku 1930. Maszyna posiadała wiele zalet, głównie nieskomplikowaną technologię produkcji, prostą obsługę, krótka drogę startu i lądowania oraz możliwość latania w każdych warunkach atmosferycznych. W przypadku awarii naprawa nie przysparzała większych problemów. Dwumiejscowe samoloty szkolne miały dwa fotele umieszczone jeden za drugim w układzie tandem i podwójny układ sterowniczy. Wersja U-2SP miała trzy ustawione za sobą miejsca dla pilota i dwóch pasażerów i służyła jako wojskowy samolot łącznikowy, a w lotnictwie cywilnym do komunikacji międzymiastowej. Modele oznaczone U-2AP z zamontowanym zbiornikiem i urządzeniem rozpylającym stosowane były w rolnictwie i leśnictwie do rozpylania środków chemicznych. Wersja U-2S wyposażona była w nosze do transportu chorego. Na liniach Aeroflotu stosowano wersje kabinowe oznaczone U-2L (Po-2L). Ich modyfikacje mogły przewieźć nawet do 6 osób. Ogółem w latach 1930-1940 wyprodukowano 1235 egzemplarzy U-2. Kolejne maszyny po śmierci konstruktora w 1944r. zostały przemianowane na jego cześć na Po-2. Podczas wojny U-2 były używane do celów ćwiczebnych, transportowych i bojowych. W latach 1948-1954 Po-2 były produkowane w Polsce pod oznaczeniem CSS-13. Chociaż U-2 był na początku wojny maszyną całkowicie przestarzałą, to wykorzystywano go bardzo intensywnie do ataków na cele naziemne i jako samolot transportowy. Najsłynniejszą jednostką wykorzystującą samoloty U-2 był 588 Pułk Bombowców Nocnych, w którego skład (zarówno personel naziemny jak i latający) wchodziły same kobiety. Zadaniem pułku było nocne bombardowanie znajdujących się na tyłach wroga instalacji militarnych. Dwie najbardziej utytułowane pilotki Katia Riabowa i Nadia Popowa wykonały jednej nocy rekordową liczbę 18 misji bombowych. Skutkiem działań kobiecej jednostki były nie tylko straty materialne, ale także obniżenie morale żołnierzy niemieckich, którzy nazwali pilotki nocnymi wiedźmami . Efekt psychologiczny nocnych działań potęgowała również taktyka nalotów, które odbywały się z wyłączonymi silnikami szybujących maszyn, gdy jedynym odgłosem był szum skrzydeł, metalowych linek usztywniających konstrukcję, oraz świst i eksplozje bomb. W latach 1950-53 samoloty Po-2 były wykorzystywane podczas wojny koreanskiej. Również na tym froncie okazało się, że samoloty te są bardzo trudne do zestrzelenia ze względu na konstrukcję drewnianą krytą płótnem, która bardzo słabo odbija promieniowanie radarowe co utrudniało zlokalizowanie maszyn w przestrzeni przez amerykanskie myśliwce nocne. Błąd w opisie? Zgłoś problem