Piechota stanowiła najliczniejszą i jedną z najważniejszych formacji w polskich siłach zbrojnych w okresie międzywojennym i w toku kampanii wrześniowej. W czasie kampanii wrześniowej z 1939 roku, podstawową, operacyjną jednostką polskiej piechoty – podobnie jak w niemal każdej ówczesnej armii europejskiej – była dywizja, która po mobilizacji miała sięgać ok. 16.500 żołnierzy. Jej podstawową siłą uderzeniową były trzy pułki piechoty, wspierane przez artylerię przeciwlotniczą, przeciwpancerną (etatowo 27 armat kal. 37 mm) oraz artylerię lekką i ciężką (etatowo 24 lub 12 armat kal. 75 mm, 12 lub 24 armaty kal. 100 mm, 3 armaty kal. 105 mm i 3 haubice kal. 155 mm). Warto dodać, że polska dywizja piechota w porównaniu z dywizją niemiecką wykazywała wiele braków. Przede wszystkim posiadała etatowo mniej broni maszynowej oraz przede wszystkim artylerii lekkiej i ciężkiej. Co więcej, te ostatnie były w przypadku Wehrmachtu znaczenie lepiej wyposażone w pojazdy mechaniczne, co poprawiało ich mobilność oraz posiadały zdecydowanie lepsze środki łączności i komunikacji. Przykładowo: niemiecka dywizja piechoty miała etatowo 938 samochody, podczas gdy polska – jedynie 76 pojazdów mechanicznych! Przekładało się to na skuteczność obu formacji na polu walki oraz ich siłę ognia i mobilność.
Bazując na doświadczeniach wynikających z I wojny światowej, ale też opierając się na doświadczeniach wojny polsko-bolszewickiej z lata 1919-1921, dowództwo wojska polskiego doceniało rolę broni maszynowej w okresie 20-lecia międzywojennego, jednak niedobory budżetowe utrudniały większe nasycenie bronią maszynową polskiej piechoty w przededniu kampanii wrześniowej. W wyniku czego, na etacie polskiej dywizji piechoty tuż przed 1939 r. znajdowało się 320 ręcznych karabinów maszynowych (w skrócie km), 34 lekkich km oraz 124 ciężkich km. Były to liczby wyraźnie niższe od tych, które występowały w niemieckiej dywizji piechoty, gdzie wraz z pistoletami maszynowymi, było – etatowo – 857 sztuk broni maszynowej! Warto dodać, że w plutonie polskiej piechoty znajdowały się w sumie jedynie 4 ręczne karabiny maszynowy – jeden na drużynę piechoty (pluton tworzyły trzy drużyny) oraz jeden podporządkowany dowództwu plutonu. Najczęściej stosowany w Wojsku Polskim ręcznym karabinem maszynowy był Browning wz.28, który ustępował dość wyraźnie MG34 – zwłaszcza gdy idzie o szybkostrzelność. Natomiast najczęściej stosowanym ckm-em był Browning wz.30 kal. 7,92 mm.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat