Autor: T. Król
Poziom trudności: 2/5
Ilość arkuszy z częściami: 4
Ilość rysunków montażowych: 11
Dostępne akcesoria: brak
Proste modele kutrów torpedowych polskiej Marynarki Wojennej z II wojny światowej. W zeszycie ORP S-1 oraz ORP S-5. Modele przeznaczone dla początkujących i nie tylko.
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
ORP S-1 (inne oznaczenie: MA/SB 48 albo MGB 48, nazwa nieoficjalna: „Chart”) był kutrem, klasyfikowanym też jako ścigacz artyleryjski, produkcji brytyjskiej, a eksploatowanym w polskiej Marynarce Wojennej (dalej: PMW) w okresie II wojny światowej. Jednostka weszła do służby w naszej MW w październiku 1940 r., a pozostawała w niej do lutego 1944 roku. Pełna jej wyporność sięgała ok. 39 ton. Długość okrętu wynosiła ok. 22,9 m, przy szerokości ok. 5 metrów, a prędkość maksymalna dochodziła w toku prób morskich do 42 węzłów. Na uzbrojenie składało się pojedyncze działko Oerlikon kal. 20 mm, 6 karabinów maszynowych kal. 12,7 i 7,7 mm oraz bomby głębinowe. Prezentowana jednostka została zamówiona przez stronę polską w brytyjskiej stoczni J. Samuel White już w styczniu 1939 roku. Jednak jednostka w chwili rozpoczęcia II wojny światowej znajdowała się dopiero na początku budowy, a prace nad nią wznowiono dopiero w grudniu 1939 roku. Warto też dodać, że wg. pierwotnych planów jednostka miała mieć inne uzbrojenie, aniżeli to, które finalnie otrzymała. Początek służby ORP S-1 miał fatalny, bowiem już pierwszego dnia prób morskich wybuchł na nim pożar w wyniku którego śmierć poniósł dowódca kutra – porucznik Sokołowski. Jednostka została poważnie uszkodzona i skierowana do gruntowego remontu, a do służby weszła dopiero w styczniu 1941 roku. ORP S-1 w okresie 1941-1944 brał udział w licznych akcjach przeciwko niemieckim siłom lekkim operującym na Kanale La Manche, jak również osłaniał brytyjskie konwoje przybrzeżne. Był też kierowany do wypadów ofensywnych na rejony przybrzeżne okupowanej Francji. Jednostka została wycofana z linii w lutym 1944 roku.
ORP S-5 (inne oznaczenie: MTB 424) był kutrem torpedowym, klasyfikowanym też jako ścigacz torpedowo-artyleryjski, produkcji brytyjskiej, a eksploatowanym w polskiej Marynarce Wojennej (dalej: PMW) w okresie II wojny światowej. Jednostka weszła do służby pod białą czerwoną banderą w maju 1944 r., a pozostawała w niej do października 1945 roku. Pełna jej wyporność sięgała ok. 47 ton. Długość okrętu wynosiła ok. 22,3 m, przy szerokości ok. 5,5 metra, a prędkość maksymalna dochodziła w toku prób morskich do 40 węzłów. Na uzbrojenie składało się pojedyncza armata 6-funtowa QF Mk. IIA kal. 57 mm, zdwojone działko Oerlikon kal. 20 mm, dwa zdwojone karabiny maszynowe kal. 7,7 mm oraz dwie wyrzutnie torpedowe kal. 457 mm. Prezentowana jednostka została zbudowana w stoczni J. Samuel White w Cowes na wyspie Wight, a jej budowa została oparta na tzw. zmodernizowanym projekcie kutra Vosper 1943. Należy dodać, że projekt ten zakładał budowę niewielkiej jednostki, ale o bardzo silnym uzbrojeniu, co niestety negatywnie wpływało na wytrzymałość całej konstrukcji i powodowało odkształcenia kadłuba okrętu. Ta wada konstrukcyjna dotyczyła też ORP S-5. Z tego powodu na przełomie lat 1944/1945 wyrzutnie torpedowe zostały zdjęte z okrętu. Jednostka weszła do służby, kiedy wraz udanym lądowaniem Aliantów w Normandii walki morskie w rejonie Kanału La Manche wygasały. Niemniej, od końca 1944 r. do kwietnia 1945 r. operował we wschodniej części tego kanału, a pod koniec II wojny światowej brał udział w przejmowaniu poddających się niemieckich U-bootów. Jednostka, została formalnie oddana stronie brytyjskiej w październiku 1945 roku.
