Ursus wz.29 (inne oznaczenie: Samochód pancerny wz.29) był polskim samochodem pancernym z okresu międzywojennego i wczesnego etapu II wojny światowej. Wóz wszedł do produkcji w 1930 r., a w jej toku powstało ok. 10 jego egzemplarzy. Długość całkowita pojazdu wynosiła ok. 5,49 m, przy szerokości rzędu 1,85 m oraz wysokości liczonej na ok. 2,5 metra. Masa bojowa dochodziła do 4,8 ton. Napęd zapewniał pojedynczy silnik 4-cylidnrowy o mocy do 35 KM, pozwalający rozpędzić wóz do 35 km/h na utwardzonej drodze. Uzbrojenie składało się z armaty Puteaux S.A.18 kal. 37 mm oraz 2 karabinów maszynowych kal. 7,92 mm.
Ursus wz.29 został opracowany na potrzeby Wojska Polskiego, w oparciu o liczne podzespoły samochodu ciężarowego Ursus A. Zakładano, że nowy pojazd będzie się cechował lepszym opancerzeniem oraz uzbrojeniem, do samochodu pancernego wz.28 o trakcji półgąsienicowej. Ursus wz.29 otrzymał tradycyjną trakcję kołową, ale też starannie zaprojektowany kadłub, którego pancerz chronił załogę przed ostrzałem z broni małokalibrowej oraz większością odłamków artyleryjskich. Plusem wozu było również silne uzbrojenie. Ursus wz.29 miał jednak kilka istotnych wad – przede wszystkim miał słabe osiągi, w tym zwłaszcza niską prędkość maksymalną na drodze, wysoką sylwetkę ułatwiającą jego trafienie, jak również umiarkowane zdolności do jazdy w terenie. Wszystkie te mankamenty sprawiły, że pojazd nie był produkowany w większych ilościach. Wyprodukowane wozy Ursus wz.29 wzięły udział w kampanii wrześniowej 1939 roku walcząc w składzie Mazowieckiej Brygady Kawalerii.
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
