Supermarine Spitfire to chyba najsłynniejszy brytyjski myśliwiec z okresu II wojny Światowej. Była to maszyna o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dolnopłata, z charakterystycznymi, eliptycznymi skrzydłami, z usterzeniem klasycznym i podwoziem chowanym w czasie lotu. Oblot prototypu nastšpił 5 marca 1936 roku. Spitfire okazał się podstawową maszyną RAF podczas wojny, która radziła sobie z powodzeniem także po niej, pozostając w produkcji przez 10 lat. Historia Spitfire zaczęła się na biurku kreślarskim R.J. Mitchella, głównego projektanta firmy Supermarine. Pierwsze maszyny trafiły do jednostek RAF w 1938 roku ale kiedy zaczynała się Bitwa o Anglię w lecie 1940, na lotniskach znajdowało się juz 19 dywizjonów nowoczesnych myśliwców - razem z nieco starszymi Hurricane Wysp broniło 600 samolotów. Wraz z rozwojem działań wojennych Spitfire pełnił służbę wszędzie tam, gdzie działał RAF-na Dalekim Wschodzie, w Afryce Północnej i we Włoszech, w czasie lądowania w Normandii i walk we Francji, wreszcie w toku operacji w Niemczech w 1945 roku. Dla wielu Brytyjczyków stał się symbolem zwycięstwa w II wojnie Światowej. Ta wspaniała maszyna doczekała się co najmniej kilkunastu wersji produkcyjnych. Najważniejsze z nich to min. pierwszy produkowany na masowš skalę Spitfire Mk.I napędzany silnikiem Rolls-Royce Merlin II o mocy 1030 KM. To przede wszystkim ta maszyna tak wspaniale zapisała się w Bitwie o Anglię. Opracowano wiele podwersji tego modelu min. PR Mk IA (wersja rozpoznawcza) czy PR.IG (uzbrojona wersja rozpoznawcza). Kolejną ciekawą wersją był Spitfire Mk.V z silnikiem Rolls-Royce Merlin 45 o mocy 1440KM. Później montowano również silniki Merlin 50. Produkcja seryjna tej wersji ruszyła w 1941 roku i stanowiła odpowiedź RAF na pojawienie się Messerschmitta Bf-109F. Kolejna, bardzo udana z resztą, wersja to Spitfire Mk.IX, napędzany silnikiem Merlin 61 z 4-łopatowym śmigłem. Powstał on jako przeciwnik dla Focke-Wulfa Fw-190 i został wprowadzony do produkcji pod koniec 1941 roku. Wersja ta była wielokrotnie modyfikowana i np. w 1944 roku doczekała się nowego celownika żyroskopowego, powiększonego steru kierunku czy innego układu skrzydła. Inna ważna wersja to Spitfire Mk.XIV z silnikiem Rolls-Royce Griffon 61, ze śmigłem pięciołopatowym. Produkcja seryjna ruszyła od października 1943 roku. Jedną z ostatnich produkowanych seryjnie była wersja Mk.21. Wersja ta posiadała silnik Griffon 61, zdecydowanie wzmocnioną konstrukcję oraz poszycie, wydłużono skrzydła, zwiększając ich powierzchnię lotną. Produkcja seryjna ruszyła w marcu 1945 roku. Dane techniczne (wersja Mk.XIV) : długość: 9,14m, rozpiętość skrzydeł: 11,23m, wysokość: 3,05m, prędkość maksymalna: 717km/h, prędkość wznoszenia: 18,5m/s, pułap praktyczny: 13200m, zasięg maksymalny: 1815km, uzbrojenie: stałe- 4 karabiny maszynowe kal.7,7mm oraz 2 działka Hispano Mk II kal.20mm, podwieszane-do 225 kg bomb.
