Airfix J6022 Quickbuild Challenger Tank Green

FV 4034 Challenger 2 jest współczesnym, brytyjskim czołgiem podstawowym III generacji. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1991 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1993-2002, kończąc się wytworzeniem ok. 450 egzemplarzy. Challenger 2 jest napędzany silnikiem Perkins-Condor CV12 o mocy 1200 KM . Uzbrojenie pojazdu w wersji podstawowej to pojedyncza gwintowana armata L30A1 kal. 120 mm oraz 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm.

Challenger 2 w pierwszych etapach prac rozwojowych (połowa lat 80. XX wieku), był konstruowany jako prywatne przedsięwzięcie firmy Vickers Defence Systems (obecnie: BAE Systems), która oparła się na doświadczeniach wyniesionych z eksploatacji czołgu Chieftain oraz – zwłaszcza – Challenger 1, którego Challenger 2 miał zastąpić. Dopiero na przełomie lat 80. i 90. XX wieku projektem zainteresowała się brytyjska armia, która wybrała właśnie wóz Challenger 2 jako swój nowy czołg podstawowy. Czołg Challenger 2 posiada bardzo dobre opancerzenie, wykorzystujące pancerz kompozytowy Chobham/Dorchester L2 oraz skuteczną armatę kal. 120 mm. Ustępuje jednak innym, zachodnim czołgom III generacji na polu manewrowości i mobilności, co wynika z wysokiej masy wozu (63 tony w wersji podstawowej, aż 75 tony w wersji ze wzmocnionym pancerem) i zastosowanego silnika o mocy jedynie 1200 KM, wobec silników o mocy 1500 KM w M1 Abrams, Leclercu czy Leopardzie 2. Czołg Challenger 2 został użyto bojowo w czasie operacji Pustynna Burza (1990-1991) oraz wojnie z Irakiem w 2003 roku. Jedynym użytkownikiem tego typu czoług- poza armią brytyjską – jest Oman.