DISCONTINUED RES/KIT 48-0161 R-23R missile (2 pcs) MiG-23

AA-7 Apex (inne nazwy: R-23 oraz R-24 ) to pocisk kierowany klasy powietrze-powietrze produkcji radzieckiej z okresu Zimnej Wojny. Pierwsze prototypy pocisku powstały w latach 60. XX wieku, a pocisk wszedł do linii w lotnictwie radzieckim w 1974 roku. Jego długość w wersji R-23R wynosiła 450 cm, przy średnicy 22,3 centymetrów. Masa pocisku gotowego do strzału wynosiła ok. 220 kg, przy czym masa głowicy bojowej dochodziła do 25 kilogramów. Natomiast zasięg skutecznego strzału nie przekraczał 35 kilometrów. Prace nad pociskiem oznaczonym w kodzie NATO jako AA-7 Apex wystartowały w latach 60. XX wieku i miały na celu stworzenie pocisku powietrze-powietrze średniego zasięgu przeznaczonego przede wszystkim do zwalczania bombowców nieprzyjaciela. Dążono także do uzyskania możliwości zwalczania celów lecących wyżej, niżej samolot-nosiciel. Zakładano też stworzenie jednej głowicy o kombinowanym systemie naprowadzania. Finalnie jednak, wprowadzono na początku lat 70. XX wieku do linii dwie wersje pocisku: R-23T (naprowadzanej termicznie) oraz R-23R (naprowadzanej półaktywnie radarowo). Generalnie, przyjmuje się, że pocisk AA-7 Apex był radzieckim odpowiednikiem pocisku AIM-7 Sparrow. Pociski tego typu zostały użyte bojowe m.in.: w toku wojny iracko-irańskiej (1980-1988), ale też w toku działań w Libanie w 1982 roku. Pocisk AA-7 Apex był eksploatowany w takich krajach jak: Indie, Rumunia, Syria czy Związek Radziecki.