RES/KIT 48-0267 R-98 KM (K-98KM) missile (2 PCS) (Su-11, Su-15, Yak-28)

R98 (inne radzieckie oznaczenia: K-8, R-8, R-98 lub K-98, oznaczenie NATO: AA-3 Anab) to radziecki, kierowany pocisk  klasy powietrze-powietrze z okresu Zimnej Wojny oraz czasów współczesnych. Prace rozwojowe nad nim były realizowane od 1955 r., a pocisk wszedł do służby zapewne w 1960 roku. W przypadku wersji R-98MT długość pocisku wynosiła 400 cm, przy średnicy korpusu liczonej na 28 cm oraz rozpiętości skrzydeł (lotek) rzędu 130 centymetrów. Przyjmuje się, że zasięg skuteczny sięgał do 23 kilometrów. Z kolei masa własna broni oscylowała wokół 270 kg, a masa głowicy bojowej wynosiła 40 kilogramów.

Pocisk R98 został opracowany na potrzeby sił powietrznych ZSRR jako pocisk średniego zasięgu, dedykowanym myśliwcom przechwytującym a w domyśle przeznaczony przede wszystkim do zwalczania amerykańskich bombowców strategicznych. Pocisk mógł być wystrzeliwany nie tylko z tyłu zwalczanego samolotu, ale również od czoła, co zwiększyło jego skuteczność (w stosunku do starszych konstrukcji). Rakiety tego typu wykorzystywały zarówno naprowadzanie na podczerwień, jak i półaktywne radarowe. W toku produkcji powstało kilka wersji rozwojowych, wśród których można wskazać na przykład: R-8M2 (wersja o większym zasięgu i poprawionej skuteczności bojowej) czy P-98M1 (wersja o zwiększonej odporności na zakłócanie). Pociski R98, różnych wersji, mogły być przenoszone przez takie samoloty jak na przykład: Su-11, Su-15, Jak-28P czy Jak-28PM.