Type Two HSL to określenie klasy brytyjskich dużych łodzi motorowych z okresu II wojny światowej. Długość pojedynczej jednostki tego typu wynosiła 19 metrów, a wyporność nie przekraczała 22 ton. Napęd zapewniały 3 silniki Napier Sea Lion o mocy 500 KM każdy. Prędkość maksymalna dochodziła do 36 węzłów, a uzbrojenie pojedynczej łodzi tego typu składało się najczęściej z dwóch karabinów maszynowych kal. 7,7 mm.
Łodzie motorowe Type Two HSL zostały zaprojektowane przez Huberta Scott-Paine’a w 1937 roku dla firmy British Power Boat Company. Przy projektowaniu łodzi tego typu położono szczególny nacisk na możliwie jak najwyższą prędkość maksymalną, zwrotność oraz funkcjonalność. Łodzie tego typu były używane na szeroką skalę przez RAF Sea Rescue Service, czyli specjalną służbę zajmującą się ratowaniem brytyjskich i alianckich pilotów, którzy byli zmuszeni lądować na wodzie. Pierwsze łodzie tego typu weszły do służby w połowie 1940 roku, a ich produkcja trwała w latach 1940-1942. W sumie powstało ok. 70 łodzi tego typu. Warto dodać, że specjalnie zmodyfikowane łodzie Type Two HSL wzięły udział w rajdzie na Dieppe w 1942 roku.
Podczas II Wojny Światowej Służby Ratownictwa Morskiego (ASR) RAF odegrały kluczową rolę w uratowaniu tysięcy doskonale wyszkolonych załóg alianckich samolotów, prowadząc akcje ratunkowe wokół Wysp Brytyjskich a także w innych rejonach morskich gdzie toczyła się wojna. Blisko współpracując z Royal Navy ASR używało zarówno samolotów jak i szybkich łodzi do wykonywania swoich misji. Jedną z najsłynniejszych był produkowany przez British Power Boat Company TYp 2 63 ft HSL, znany jako 'Whaleback'- 'grzbiet wieloryba', ze względu na swój charakterystyczny wygięty pokład. Innym, równie często używanym określeniem było 'Spitfire ASR'. Jednostka zaprojektowana w 1937 roku przez Huberta Scott-Paine'a, zaczęła być wprowadzana do służby w połowie roku 1940. Początkowo wyposażenie obronne stanowiły dwie obrotowe wieżyczki przeciwlotnicze Armstrong-Whitworth, każda z pojedynczym karabinem maszynowym Vickers. Po fatalnym rajdzie na Dieppe w sierpniu 1942 roku, kiedy kilka jednostek zostało zniszczonych, zdecydowano się zamontować dodatkowe dwa karabiny maszynowe, po jednym na obu burtach oraz działko kaliber 20mm w części rufowej, specjalnie w celach montażowych wzmocnionej. Rozbudowano także opancerzenie, szczególnie kabiny i choć naturalnie zwiększyło to ciężar jednostki to nadal dzięki 500-konnej jednostce napędowej Napier Sea Lions ( przekonstruowany silnik lotniczy ) rozwijała ona w pełni satysfakcjonującą prędkość maksymalną 36 węzłów i miała zasięg około 500 mil przy średniej prędkości 25 węzłów. Załogę stanowiło 9 osób, wliczając w to kapitana i personel medyczny. Bazy ASR mieściły się głównie na południowo - wschodnim wybrzeżu Wielkiej Brytanii, znanym jako Hellfire Corner, ze względu na dużą ilość wypadków powodowanych ciągłymi walkami powietrznymi nad Kanałem La Manche i Morzem Północnym. Początkowo jednostki ratunkowe ASR były malowane na jaskrawe żółto - czarne barwy dla lepszej widoczności jednakże ze względu na coraz częstsze ataki ze strony niemieckiego lotnictwa uznano za konieczne używanie kamuflażowych kolorów szarych. W 1944 roku ASR RAF miał na swoim wyposażeniu ponad 300 szybkich łodzi ratunkowych dzięki czemu możliwe było objęcie obszarem ich działania całego wybrzeża Wielkiej Brytanii i wielu innych ważnych obszarów na Morzu Śródziemnym czy nawet Oceanie Indyjskim. Także Malta po atakach w 1941 roku zdecydowała się na utworzenie bazy ASR jeszcze w tym samym roku i tylko do grudnia 1942 roku uratowano 125 cennych załóg.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
