Eduard 648593 RS-2U

AA-1 Alkali (inne nazwy: Kaliningrad K-5 oraz RS-2) to pocisk kierowany klasy powietrze-powietrze produkcji radzieckiej z okresu Zimnej Wojny. Długość pocisku w wersji RS-2US wynosiła 250 cm, przy rozpiętości ok. 65 cm oraz średnicy 20 centymetrów. Masa pocisku gotowego do strzału wynosiła ok. 83 kg, przy czym masa głowicy bojowej wynosiła jedynie 13 kilogramów. Natomiast zasięg skutecznego strzału nie przekraczał 6 kilometrów. Dość powszechnie przyjmuje się, że prace rozwojowej nad pociskiem AA-1 wystartowały na początku lat 50. XX wieku, a pierwsze jego testy w locie miały miejsce w 1953 r., jednak broń weszła do służby w lotnictwie radzieckim dopiero w 1957 roku. Od samego początku pocisk był opracowywany jako naprowadzany radarowo. Jego pierwsze wersje współpracowały ze stacją radarową RP-2U, a późniejsze (wersja RS-2US) ze stacją RP-9U Szafir. Ze względu na problemy z dopracowaniem naprowadzenia radarowego, pocisk AA-1 cechował się stosunkowo ograniczonym zasięgiem i był dedykowany przede wszystkim do zwalczania bombowców strategicznych na niewielkich dystansach. Pozostawał jednak w linii do końca lat 70. XX wieku. Mógł być przenoszony przez takie samoloty jak chociażby: MiG-17PFU, MiG-19PM czy Su-9.

3_edu648593_instruction_sheet.pdf