NKWD to skrót od Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR, któremu od 1934 r. podlegała radziecka tajna, policja polityczna. NKWD było w swej istocie organem władzy w państwie radzieckim, szczebla centralnego, które kontynuowało krwawe tradycje Czeki oraz OGPU. Szefami NKWD (począwszy od 1934 r.) byli kolejno Gienrich Jagoda, Nikołaj Jeżowo oraz Ławrientij Beria, który był również ostatnim szefem tej zbrodniczej instytucji. Do głównych zadań NKWD należała walka z rzeczywistymi i wyimaginowanymi przeciwnikami reżimu komunistycznego wewnątrz ZSRR, zastraszanie radzieckiego społeczeństwa, jak również realizowania tzw. Czystek lat 1934-1940. To również NKWD najczęściej dostarczało ludzi do pełnienia funkcji oficerów politycznych w łonie Armii Czerwonej. Należy też pamiętać, że w toku II wojny światowej funkcjonowały też wydzielone jednostki (często w sile dywizji!) wojskowe NKWD, które odpowiadały za np. realizację deportacji ludności z danych terenów czy też pełniły funkcję (zwłaszcza w okresie 1941-1943) rolę wojsk zaporowych, które miały powstrzymywać ewentualny odwrót Armii Czerwonej. Ponadto, do 1943 r. w łonie NKWD istniał Siersz czyli kontrwywiad wojskowy zajmujący się rozbijaniem siatek szpiegowskich działających na terenie ZSRR oraz terenów zajmowanych prze Armię Czerwoną.
Armia Czerwona w latach 20. i – zwłaszcza – latach 30. XX wieku przechodziła gwałtowny rozwój, jeżeli idzie o zwiększanie swoich etatów, jak również o rosnące nasycenie broniami technicznymi, przede wszystkim bronią pancerną. Nadal jednak, podstawowym i liczebnie największym elementem Armii Czerwonej była piechota. Intensywny rozwój ilościowy tego rodzaju broni rozpoczął się już na przełomie lat 1929/1930. W 1939 r., jeszcze przed agresją na Polskę piechota radziecka była uformowana w 173 dywizje (tzw. dywizje strzeleckie), z których większość zgrupowano w 43 korpusach. Warto dodać, że po kampanii wrześniowej 1939 r. liczba ta jeszcze wzrosła. Radziecka dywizja strzelecka w 1941 r. liczyła etatowo trzy pułki strzeleckie (każdy po trzy bataliony), pułk artylerii, po dywizjonie artylerii przeciwpancernej i przeciwlotniczej oraz bataliony rozpoznawczy i łączności. W sumie liczyła ok. 14.500 ludzi. Jednak do 1945 r. etat ten przeszedł znaczne zmiany prowadząc do dywizji liczącej ok. 11.500-12.000 ludzi, złożonej z trzech pułków piechoty, brygady artylerii złożonej z trzech pułków, dywizjonu artylerii samobieżnej oraz wielu jednostek wsparcia, między innymi: broni przeciwpancernej, przeciwlotniczej czy łączności. Zdecydowanie zwiększyło się również nasycenie jednostek piechoty bronią maszynową – na przykład pistoletami maszynowymi PPsZ 41, a później PPsZ 43.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
