Bernard Law Montgomery, 1. wicehrabia Montgomery of Alamein urodził się w listopadzie 1887 r., a zmarł w marcu 1976 roku. Był brytyjskim marszałkiem polnym oraz jednym z najlepszych dowódców Imperium Brytyjskiego z okresu II wojny światowej. Bernard Law Montgomery po ukończeniu ukończył edukację średnią w St. Paul’s School, a teoretyczne wykształcenie wojskowe pobierał w Akademii Militarnej w Sandhurst, którą to szkołę ukończył w 1908 r. w wieku 21 lat. Służba wojskowa rozpoczęła się od przydziału do 1. Królewskiego Pułku Piechoty i wysłania do Indii. Bernard Law Montgomery wziął bardzo aktywny udział w I wojnie światowej: brał udział w walkach pod Ypres oraz Baileul w 1914 r., gdzie został ciężko ranny. Został za te bitwy odznaczony Distinguished Service Order. W 1916 r. walczył nad Sommą, już jako oficer sztabowy. W lipcu 1918 r. zostaje mianowany podpułkownikiem i szefem sztabu 47 Dywizji Piechoty. Aktywnie służył też w British Army w okresie międzywojennym, uzyskują stopień brygadiera. Swoje działania w II wojnie światowej rozpoczął od kampanii francuskiej w 1940 roku, jako dowódca 2 Korpusu BEF (ang. British Expeditionary Force). Zasłużył się w toku odwrotu spod Dunkierki. Lata 1940-1942 spędził na Wyspach Brytyjskich. W 1942 r. został skierowany do Afryki Północnej, gdzie otrzymał dowództwo nad 8. Armią. Dowodząc tymi siłami najpierw zahamował niemieckie postępy pod Alam El-Halfa, a później pobił wojska Osi w bitwach pod El-Alamein, odnosząc swoje największe i najsłynniejsze zwycięstwo. Dowodził później 8. Armię w czasie walk w Afryce Północnej, w toku lądowania na Sycylii oraz w południowych Włoszech w 1943 roku. Był jednym z wysokich rangą alianckich oficerów, którzy zaplanowali i wdrożyli plan lądowania w Normandii w czerwcu 1944 r. Po lądowaniu jego siły walczyły w rejonie Caen, gdzie pomimo licznych taktycznych porażek ostatecznie odniósł zwycięstwo. Później (wrzesień 1944) nadzorował nieudaną operację Market-Garden. Po II wojnie światowej pełnił ważne stanowiska w strukturze armii brytyjskiej, a później także NATO. Karierę wojskową zakończył w 1958 roku.
Winston Churchill (pełne imię i nazwisko: Winston Leonard Spencer Churchill) urodził się w listopadzie 1874 r., a zmarł w styczniu 1965 roku. Był brytyjskim politykiem, mężem stanu i dwukrotnie premierem Jego Królewskiej Mości. Jest powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych brytyjskich polityków w całej historii tego kraju. Jest również zdobywcą literackiej Nagrody Nobla. Winston Churchill w czasach młodości był żołnierzem oraz korespondentem wojennym. Jego relacje z okresu II wojny burskiej przyniosły mu spory rozgłos i uznanie na Wyspach. Bardzo szybko, kontynuując tradycje rodzinne, wszedł do życia politycznego. Początkowo związał się z partią torysów, ale w 1904 r. przeszedł do Partii Liberalnej (wigowie). Warto jednak dodać, że po pewnym czasie wrócił na łono brytyjskiej Partii Konserwatywnej. W chwili wybuchu I wojny światowej pełnił zaszczytną i ważną funkcję I Lorda Admiralicji. Był tez inicjatorem operacji na Gallipolli w 1915 roku, której niepowodzenie na jakiś czas wyhamowało karierę polityczną Winstona Churchilla. Jednak w latach 20. XX wieku powrócił do pełnienia ważnych urzędów w państwie. Dopiero 1929 r. przyniósł mu wyraźne spowolnienie kariery politycznej, a wielu uważało, że Winston Churchill jest skończony jako polityk. Jednak w 1940 r. został premierem Wielkiej Brytanii, przechodząc do historii, jako ten który poprowadził swój kraj do wiktorii w II wojny światowej i który zagrzewał Brytyjczyków do oporu przeciwko III Rzeszy w czasie bitwy o Anglię w lecie 1940 roku. Wiele jego przemówień czy wypowiedzi przeszło do legendy, jak chociażby zdanie wypowiedzenia o lotniach walczących w 1940 r. nad Wyspami: „Nigdy w dziejach ludzkich konfliktów, tak wielu, nie zawdzięczało tak wiele, tak nielicznym!”. Przystąpił do Wielkiej Koalicji, tworzonej przez USA i ZSRR, ale bardzo chłodni i trzeźwo oceniał Józefa Stalina i Związek Radziecki. Warto dodać, że w 1945 r. przegrał wybory parlamentarne i ustąpił ze stanowiska premiera na rzecz lidera Partii Pracy Clementa Attlee. Rok później wygłosił swe słynne przemówienie w Fulton o „żelaznej kurtynie, która opadła w poprzek naszego kontynentu”. W latach 1951-1955 raz jeszcze pełnił urząd premiera. Zmarł w dniu 24 stycznia 1965 roku, a jego pogrzeb odbył się ze wszystkimi honorami państwowymi.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
