W toku II wojny światowej British Army sformowało w sumie 43 dywizje piechoty (ang. Infantry division). W chwili rozpoczęcia wojny etat dywizji liczył ok. 13.800 oficerów i żołnierzy, natomiast w 1944 r. liczba ta wzrosła do ok. 18.300 ludzi. Ta znaczna zmiana w etacie wynikała przede wszystkim ze wzrostu różnego rodzaju pododdziałów wsparcia, a nie zwiększenia liczby samych piechurów. W 1944 r. brytyjska dywizja piechoty składała się z trzech brygad piechoty, z których każda posiadała własną kwaterę, pluton sztabowy, 3 bataliony piechoty, pododdziały inżynieryjne. Warto dodać, że pojedynczy batalion piechoty posiadał ok. 780 oficerów i żołnierzy oraz posiadał liczne jednostki wsparcia (np. pluton moździerzy czy pluton rozpoznawczy). W składzie dywizji znajdowała się również de facto brygada artylerii z pięcioma pułkami artylerii (w tym jednym ppanc i jednym plot), batalion karabinów maszynowych i moździerzy oraz pododdziały rozpoznania, łączności czy saperów. Istotnym elementem zwiększającym mobilność brytyjskiej dywizji piechoty było jej pełen zmotoryzowanie. Podstawową broń strzelecką brytyjskiego piechura był karabin Lee Enfield No.1 albo No.4. Jako broń maszynową wykorzystywano między innymi pistolety maszynowe Sten, ręczne karabiny maszynowe Bren czy Kariny maszynowe Vickers. Najczęściej stosowaną bronią przeciwpancerną był armaty 2- i 6-funtowe kal. 40 i 57 mm, a później także armaty 17-funtowe kal. 76 mm. Z kolei podstawowym uzbrojeniem artylerii polowej była bardzo udana haubica Ordnance QF 25-pounder.
W toku II wojny światowej w ramach British Army sformowano w sumie kilkadziesiąt dywizji, a u schyłku wojny służyło w jej szeregach ok. 2,9 miliona ludzi. Tę jedną z ważniejszych armii II wojny światowej prowadził do walki rzecz jasna jej korpus oficerski. Znacząca część brytyjskich wyższych oficerów z lat 1939-1945 ukończyła Royal Military Academy w Woolwich albo Royal Military College w Sandhurst. Byli – najczęściej – nieźle przygotowani do swej roli na polu walki, ale często okazywali się nazbyt konserwatywni na polu walki i działali zbyt metodycznie. Za przykład może tu posłużyć planowanie i przeprowadzenie kontrataku pod Arras w maju 1940 r. czy walki w rejonie Caen z lata 1944 roku. Jednocześnie jednak, brytyjski korpus oficerski potrafił się uczyć o czym świadczy wyciągnięcie wniosków z walk z wojskami Rómmla na pustyni z lat 1941-1942. Był też w stanie przeprowadzić bardzo udane operacje ofensywne – doskonałym przykładem jest chociażby operacja Compass z przełomu lat 1940/1941 poprowadzona przez gen. Richarda O’Connora. Za najwybitniejszego wyższego dowódcę brytyjskiego II wojny światowej uważała się – mniej lub bardziej zasłużenie – marszałka polnego Bernarda Law Montgomeryego, ale warto też wskazać na przykład generałów Dempseya, Horrocksa czy Hobarta.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat