Sd.Kfz. 10 (nim. Sonderkraftfahrzeug 10) był niemieckim, lekkim transporterem półgąsienicowym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1934 roku, a produkcja wielkoseryjna trwała w latach 1939-1945, kończąc się wytworzeniem ok. 17.000 egzemplarzy tego pojazdu. Napęd zapewnił pojedynczy silnik Maybach HL 38 TRKM albo Maybach HL42 TRKM o mocy 82 KM. Sd.Kfz. 11 standardowo nie posiadał uzbrojenia stałego.
Wóz Sd.Kfz. 10 został zaprojektowany w zakładach Demag AG jako lekki ciągnik artyleryjski, a prace nad nim rozpoczęto już w 1932 roku. Jednak w związku z problemami przy doborze odpowiedniej jednostki napędowej produkcja seryjna ruszyła dopiero w 1939 roku. W toku służby Sd.Kfz. 10 najczęściej był najczęściej wykorzystywany do holowania armat przeciwpancernych (PaK 36 albo PaK 40) albo wyrzutni pocisków rakietowych Nebelwerfer. Na bazie wersji podstawowej Sd.Kfz. 10 powstało kilka wersji specjalistycznych. Jedną z nich był Sd.Kfz. 10/4, który pełnił rolę samobieżnego działa przeciwlotniczego uzbrojonego w armatę FlaK 30 kal. 20 mm. Wozy Sd.Kfz. 10 były używane na wszystkich frontach II wojny światowej w okresie 1939-1945.
leFH 18 (niem. leichte Feldhaubitze 18) to niemiecka haubica holowana kal. 105 mm z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy działa powstały w 1928 roku, a w 1935 roku rozpoczęła się produkcja seryjna, kończąc się wytworzeniem ok. 10.500 haubice tego typu. Maksymalna donośność wynosiła 10.600 m, a szybkostrzelność – do 8 strzałów na minutę.
leFH 18 powstała w wyniku prac analitycznych przeprowadzonych w armii niemieckiej w latach 20. XX wieku, które wykazały zasadność zastąpienia armat kal. 77 mm – pamiętających lata I wojny światowej – zupełnie nową konstrukcją, czyli haubicą o kal. 105 mm. Zmiana taka nie obniżyłaby znacząca mobilności niemieckiej artylerii, a w zamian wzrosłaby donośność. W toku produkcji seryjnej powstały dwie modernizacje haubicy leFH 18. Pierwsza, oznaczona jako leFH 18 (M) posiadała większą donośność (ok.13.000 m) oraz większą prędkość holowania. Zastosowano również ogumienie kół, co pozwalało na wykorzystanie trakcji motorowej. Druga (leFH 18/40) wykorzystywała podzespoły działa przeciwpancernego PaK 40, co miało na celu obniżenie jej masy. Haubica leFH 18 okazała się konstrukcją udaną i wykorzystywaną przez Wehrmacht przez całą okres II wojny światowej. Znalazła także kilku odbiorców zagranicznych, m.in.: Hiszpanię, Portugalię czy Węgry.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat