Niemieckie przeciwlotnicze działko kalibru 37mm Flak43 powstało na bazie poprzedniej konstrukcji Flak37. Flak 43 posiadał dużą szybkostrzelność praktyczną oraz był wysoce niezawodny. Ciężką odmianą Flak43 było podwójnie sprzężone działo Flakzwilling 43 tego samego kalibru. Flak43 montowano na podwoziu czołgu Panzer IV i tak powstałe konstrukcje nazwano Mobelwagen i Ostwind. Flak43 był także montowany na transporterze SD.Kfz 7 tworząc pojazd o nazwie SWS (Schwere Wehrmacht Schlepper). Także Kriegsmarine posługiwała się ta bronią na U-bootach pod oznaczeniem 3,7cm Flak43 M43U. Pierwsze Flak43 weszły do służby w 1942 r., ale nie wprowadzono ich do produkcji seryjnej aż do 1944r. Głównym producentem był koncern Rheinmetall. Wyprodukowano ok. 20000 sztuk tej broni wszystkich wersji. Dane techniczne: donośność: pionowa-4800 m, pozioma-6500m, kaliber: 20 mm, masa bojowa: 2000 kg, szybkostrzelność: 250 strz./min., prędkość początkowa pocisku: 770-820m/s (zależnie od pocisku).
Sd.Kfz. 7 (nim. Sonderkraftfahrzeug 7) był niemieckim transporterem półgąsienicowym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1933 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1934-1945, kończąc się wytworzeniem ok. 12.000 egzemplarzy tego pojazdu. Napęd zapewnił pojedynczy silnik Maybach HL 62TUK albo Maybach HL 64TR o mocy 140 KM. Sd.Kfz. 7 standardowo nie posiadał uzbrojenia stałego.
Pierwsze modele przyszłego Sd.Kfz. 7 powstały już w 1928 roku w firmie Krauss-Maffei w Monachium, ale pojazd nie wszedł wówczas do produkcji seryjnej ponieważ łamał postanowienia traktatu wersalskiego. Dopiero po dojściu w Niemczech do władzy nazistów, dopracowano rozwiązania techniczne wcześniejszych modeli i stosunkowo szybko wdrożono wóz do produkcji seryjnej. Pojazd Sd.Kfz. 7 cechował się możliwością transportu do 12 żołnierzy oraz posiadał minimalne opancerzenie nie przekraczające 8 mm. Pomimo masy dochodzącej do 10 ton, wóz miał dobre właściwości terenowe oraz wysoką mobilność. Był także dopracowany mechanicznie i mało zawodny. W niemieckich siłach zbrojnych pełnił rolę ciągnika artyleryjskiego dla armat o kalibrze od 37 do 88 mm. Wozy te wykorzystywano także do ciągnięcia haubic sFH18 kal. 150 mm. W oparciu o podwozie Sd.Kfz. 7 powstało kilka wersji specjalistycznych, m.in.: Sd.Kfz. 7/1 (samobieżne działo przeciwlotnicze kal. 20 mm), Sd.Kfz. 7/2 (także samobieżne działo przeciwlotnicze ale o kalibrze 37 mm) czy też Sd.Kfz. 7/5 (wersja będąca samobieżnym działem przeciwpancernym kal. 75 mm). Wozy tego typu były używane na wszystkich frontach II wojny światowej w okresie 1939-1945, zarówno przez Wehrmacht, jak i Luftwaffe. Niewielkie ilości Sd.Kfz. 7 służyły w Brazylii, Bułgarii i we Włoszech.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
