Fryderyk II Wielki, wstępując na tron pruski w 1740 roku, odziedziczył po swym ojcu (Fryderyku Wilhelmie I) bez wątpienia jedną z najlepszych armii w ówczesnej Europie, która jednak nie była armią idealną i która wymagała zmian. Pierwsze potyczki i bitwy wojny o sukcesję austriacką (1740-1748) dobitnie wykazały, że największe korekty i reformy czekają pruską kawalerię. Wykazały tez konieczność stworzenie jednostek lekkiej kawalerii, do której zaliczał się między innymi sformowany w sierpniu 1741 roku 5. Pułk Huzarów, który z czasem otrzymał miano Pułku Czarnych Huzarów (niem. Regiment Schwarze Husaren). Już we wrześniu tego roku sformowano pięć szwadronów tego pułku, a jego pierwszym historycznym dowódcą został major von Mackroth. Warto dodać, że już wtedy żołnierze pułku wyróżniali się czarnymi mundurami oraz trupią czaszką ze skrzyżowanymi piszczelami na futrzanej czapce. Pułk Czarnych Huzarów wziął aktywny udział w II wojnie śląskiej (1744-1745) oraz w wojnie siedmioletniej. W tej ostatniej wojnie walczył między innymi pod Zorndorf w 1758 roku. Warto dodać, że pułk pozostał w strukturach armii pruskiej, a później niemieckiej aż do 1919 roku.
W chwili objęcia tronu przez Marię Teresę z rodu Habsburgów w 1740 roku, odziedziczyła on po swym ojcu (cesarzu Karolu VI) armię nienajlepszej jakości. Co prawda kawaleria tejże armii była nieźle wyszkolona i posiadała całkiem wysokie morale, to jednak stosowała nienajlepsza taktykę na polu walki. Wykazały to zwłaszcza przegrane bitwy pod Strzegomiem-Dobromierzem (1745) oraz Soor (1745). Nie dziwi zatem, że po serii porażek z wojen śląskich kawaleria austriacka przeszła pewne zmiany. Przede wszystkim w latach 1749-1751 otrzymała ona nowy regulamin, który nakazywał jej – zwłaszcza jednostkom kirasjerów i dragonów – jak najszybszy atak na broń białą oraz dążenie do wyjścia na skrzydła konnicy nieprzyjaciela. Krótko po rozpoczęciu wojny siedmioletniej (1756-1763), na początku 1757 roku, kawaleria austriacka składała się z 18 regimentów kirasjerów, 12 regimentów dragonów oraz 12 regimentów huzarów. Etatowo, na stopie pokojowej regiment dragonów liczył 817 żołnierzy. Na stopie wojennej jego etat wzrastał i dzielił się wówczas na 12 kompanii po 75 kawalerzystów oraz 1 kompanię wyborczą (tzw. grenadierską) liczącą 100 żołnierzy. Do tego dochodził sztab regimentu w liczbie 15 osób. W sumie, na stopie wojennej regiment dragonów liczył 1015 osób. Chociaż w toku wojny siedmioletniej (1756-1763) austriacka kawaleria nadal ustępowała – zwłaszcza w manewrowaniu wielkimi jednostkami – swej pruskiej odpowiedniczce, to jednak dobrze spisała się w zwycięskich dla Austriaków bataliach pod Kolinem (1757) oraz pod Kunersdorfem (1759).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat