Ardpol AC-004 Siddeley Puma engine

Siddeley Puma to brytyjski silnik lotniczy z I wojny światowej oraz okresu międzywojennego. Produkcja seryjna wystartowała w lipcu 1917 r., a zakończyła się w grudniu 1918 roku. W sumie powstało ok. 4250 silników tego typu, spośród ponad 11.000 zamówionych. Warto dodać, że po przejęciu zakładów The Siddeley-Deasy Motor Car Company Limited w Coventry przez firmę Armstrong Whitworth & Co Ltd produkcja była kontynuowana pod nazwą Armstrong Siddeley Puma. Długość silnika wynosiła 117,5 cm, przy szerokości 61 cm oraz wysokości rzędu 110,7 centymetrów. Masa „suchej” jednostki napędowej tego typu wynosiła 293 kilogramy. Silnik posiadał 6 cylindrów ustawionych rzędowo, był chłodzony wodą i był w stanie generować moc maksymalną do 265 KM przy 1500 obrotach na minutę. Silnik Siddeley Puma wyraźnie bazował konstrukcyjnie na udanej jednostce napędowej Beardmore-Halford-Pullinger (w skrócie: B.H.P), która była produkowana od 1916 roku. Jednak Siddeley Puma okazał się silnikiem awaryjnym, trudnym w obsłudze i montażu. Pomimo tego był stosowany na samolotach Airco DH.9, prototypowym Short Silver Starek, a po modernizacji także w czołgu Vickers 6-Ton.