Związek Radziecki, pomimo intensywnej mechanizacji i motoryzacji swych sił zbrojnych w latach 30. XX wieku, nie rozwiązał swoich jednostek kawaleryjskich, a wręcz przeciwnie – formował je w tym czasie, jak również w czasie II wojny światowej w samodzielne dywizje tego rodzaju broni. Fakt ten, można tłumaczyć z jednej strony doświadczeniami wyniesionymi z okresu wojny domowej w Rosji, ale też wojny polsko-bolszewickiej 1919-1921. Tuż przed niemiecką agresją na ZSRR w czerwcu 1941 r. regularna, radziecka dywizja kawalerii liczyła cztery pułki kawalerii, batalion artylerii konnej w sile 8 dział kal. 76 mm oraz 8 haubic kal. 122 mm, pułk czołgów w sile 64 wozów, batalion przeciwlotniczy oraz jednostki wsparcia (saperska, łączności, itd.). Warto dodać, że pojedynczy pułk kawalerii składał się z czterech szwadronów kawaleryjskich oraz pododdziałów artylerii, broni maszynowej i wsparcia. Łącznie, pojedyncza radziecka dywizja kawalerii liczyła ok. 8.950 żołnierzy oraz ok. 7600 koni. Jednak w 1943 r. większość dywizji kawalerii ZSRR liczyło ok. 6000 ludzi. Warto dodać, że w okresie II wojny światowej dywizje łączono często w korpusy o sile 2-3 dywizji. Wiele nowych dywizji powstało też w okresie 1941-1942. Jednostki kawalerii radzieckiej odegrały niemałą rolę w kilku operacjach II wojny światowej, chociażby w toku walk pod Moskwą w listopadzie i grudniu 1941 r., w toku operacji Bagration w 1944 r. czy w toku operacji w Mandżurii w 1945 roku.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
