Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
Suchoj Su-11 był radzieckim myśliwcem przechwytującym z okresu Zimnej Wojny. Maszyna została zbudowana w układzie dolnopłata, z podwoziem trójpodporowym. Oblot pierwszego prototypu miał miejsce w 1958 r., a maszyna weszła do produkcji w 1963 roku. Napęd zapewniał pojedynczy silnik turboodrzutowy AŁ-7F-2. Samolot – w wersji podstawowej - miał 18,23 m długości, przy rozpiętości skrzydeł rzędu 8,54 metra. Maszyna nie posiadała stałego uzbrojenia pokładowego, a jej jedyne uzbrojenie stanowiło do 4 pocisków powietrze-powietrze K-8 (kod NATO: AA-3 Anab).
Su-11 został opracowany przez Pawła Suchoja i stanowił rozwinięcie samolotów prototypowych T-3 i T-43. W stosunku do nich nowa maszyna posiadała jednak wlot powietrza o większej średnicy oraz przeprojektowaną przednią część kadłuba. Finalnie, po dość długich próbach prowadzonych przez radzieckie siły powietrzne, maszyna została przyjęta do linii. Niestety, Su-11 (podobnie jak Su-9) cechował się wysoką awaryjnością i był maszyną raczej zawodną, choć nie aż w tak dużym stopniu co Su-9. Wpłynęło to zdecydowane zmniejszenie rządowego zamówienia i ograniczenie produkcji do ok. 120 samolotów. Co więcej, w toku eksploatacji okazało się, że maszyna wymaga dobrze przeszkolonych pilotów i cechuje się wysoką prędkością lądowania. Su-11 był przeznaczony przede wszystkim do przechwytywania i niszczenia amerykańskich bombowców strategicznych. Przyjmuje się, że Su-11 nie została użyty bojowo. Jego jedynym użytkownikiem były siły powietrzne ZSRR.
