Suchoj Su-17 [inne oznaczenia: Su-17 (1949) albo Samolot R) był radzieckim, prototypowym, lekkim myśliwcem odrzutowym z wczesnego okresu Zimnej Wojny. Jej jedyny egzemplarz został skonstruowany w 1949 r., ale nigdy nie wzniósł się w powietrze. Samolot liczył sobie ok. 15,3 m długości, przy rozpiętości skrzydeł rzędu 9,95 m oraz wysokości liczonej na 4,52 metra. Napęd zapewniał pojedynczy silnik turboodrzutowy TR-43 o ciągu 46 kN. Prawdopodobna prędkość maksymalna – w locie poziomym – miała wynosić ok. 1150 km/h. Uzbrojenie pokładowe składało się z 2 działek N-37 kal. 37 mm.
Suchoj Su-17 został opracowany na potrzeby sił powietrznych ZSRR jako tzw. myśliwiec frontowy, czyli mający relatywnie niewielki zasięg, ale dobre pozostałe osiągi samolot, mający zapewniać przewagę w powietrzu w rejonie działania własnych wojsk lądowych. Siląc się na porównanie można powiedzieć, że podobną rolę spełniały w czasie II wojny światowej takie maszyny jak na przykład Jak-3 czy Jak-7, a u schyłku Zimnej Wojny – MiG-29. Warto dodać, że w przypadku Su-17 (1949) szczególnie duży nacisk położono na osiąganie możliwie jak największej prędkości maksymalnej w locie poziomym, która miała dochodzić do mniej więcej 1 Ma. O ile cały zamysł samolotu był raczej typowy dla radzieckich konstrukcji owego czasu, tak rewolucyjny był system ewakuacji pilota, który oparto na odrzucanej całej przedniej części kadłuba (wraz z kabiną), a nie na fotelu katapultowanym. Jednak problemy konstrukcyjne, doprowadziły do poniechania oblotu Su-17 (1949), a niedługo później – anulowania całego projektu.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
