Short Sunderland to brytyjska, czterosilnikowa łódź latająca w układzie górnopłata przeznaczona do misji patrolowych dalekiego zasięgu i ZOP z okresu II wojny światowej. Oblot wersji wojskowej odbył się w październiku 1937, a rok później samolot wszedł do służby w RAF. Wyprodukowano kilka wersji rozwojowych tego samolotu. Pierwsza, Mk.I, była też pierwszą serią produkcyjną. W sierpniu 1941 roku powstała wersja Mk.II z nowym radarem ASV Mk II, wzmocnionym uzbrojeniem oraz innymi silnikami. Pod koniec 1941roku ruszyła produkcja nieznacznie zmodyfikowanej wersji Mk.II, znanej pod oznaczeniem Mk.III. Powstała także wersja Mk.IV, znana jako Seaford z potężniejszymi silnikami o większych wymiarach, przystosowana do działania na akwenie Pacyfiku. Z koeli wersja Mk.III, posiadająca radar ASV Mk IV C oraz silniki Pratt-Whitney Twin Wasp R-1830, przeszła do historii pod oznaczeniem Mk.V. Powstało ok.750 maszyn wszystkich wersji. Samoloty Short Sunderland służyły w bitwie o Atlantyk, na Oceanie Indyjskim oraz na Pacyfiku. Okazały się wybornymi samolotami ZOP topiąc 27 U-bootów. Dane techniczne (wersja Mk.III): długość: 26m, rozpiętość skrzydeł: 34,4m, wysokość: 10m, prędkość maksymalna: 336km/h, prędkość wznoszenia: 3,67m/s, pułap praktyczny: 4800m, zasięg maksymalny: 2840km, uzbrojenie: stałe- 16 karabinów maszynowych kal.7,7mm oraz 2 karabiny maszynowe kal.12,7mm, podwieszane- ładunek bomb i bomb głębinowych o masie do 2250kg.
3_eduCX343_instruction_sheet.pdf
