Supermarine Spitfire to chyba najsłynniejszy brytyjski myśliwiec z okresu II wojny Światowej. Była to maszyna o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dolnopłata, z charakterystycznymi, eliptycznymi skrzydłami, z usterzeniem klasycznym i podwoziem chowanym w czasie lotu. Oblot prototypu nastšpił 5 marca 1936 roku. Spitfire okazał się podstawową maszyną RAF podczas wojny, która radziła sobie z powodzeniem także po niej, pozostając w produkcji przez 10 lat. Historia Spitfire zaczęła się na biurku kreślarskim R.J. Mitchella, głównego projektanta firmy Supermarine. Pierwsze maszyny trafiły do jednostek RAF w 1938 roku ale kiedy zaczynała się Bitwa o Anglię w lecie 1940, na lotniskach znajdowało się juz 19 dywizjonów nowoczesnych myśliwców - razem z nieco starszymi Hurricane Wysp broniło 600 samolotów. Wraz z rozwojem działań wojennych Spitfire pełnił służbę wszędzie tam, gdzie działał RAF-na Dalekim Wschodzie, w Afryce Północnej i we Włoszech, w czasie lądowania w Normandii i walk we Francji, wreszcie w toku operacji w Niemczech w 1945 roku. Dla wielu Brytyjczyków stał się symbolem zwycięstwa w II wojnie Światowej. Ta wspaniała maszyna doczekała się co najmniej kilkunastu wersji produkcyjnych. Najważniejsze z nich to min. pierwszy produkowany na masowš skalę Spitfire Mk.I napędzany silnikiem Rolls-Royce Merlin II o mocy 1030 KM. To przede wszystkim ta maszyna tak wspaniale zapisała się w Bitwie o Anglię. Opracowano wiele podwersji tego modelu min. PR Mk IA (wersja rozpoznawcza) czy PR.IG (uzbrojona wersja rozpoznawcza). Kolejną ciekawą wersją był Spitfire Mk.V z silnikiem Rolls-Royce Merlin 45 o mocy 1440KM. Później montowano również silniki Merlin 50. Produkcja seryjna tej wersji ruszyła w 1941 roku i stanowiła odpowiedź RAF na pojawienie się Messerschmitta Bf-109F. Kolejna, bardzo udana z resztą, wersja to Spitfire Mk.IX, napędzany silnikiem Merlin 61 z 4-łopatowym śmigłem. Powstał on jako przeciwnik dla Focke-Wulfa Fw-190 i został wprowadzony do produkcji pod koniec 1941 roku. Wersja ta była wielokrotnie modyfikowana i np. w 1944 roku doczekała się nowego celownika żyroskopowego, powiększonego steru kierunku czy innego układu skrzydła. Inna ważna wersja to Spitfire Mk.XIV z silnikiem Rolls-Royce Griffon 61, ze śmigłem pięciołopatowym. Produkcja seryjna ruszyła od października 1943 roku. Jedną z ostatnich produkowanych seryjnie była wersja Mk.21. Wersja ta posiadała silnik Griffon 61, zdecydowanie wzmocnioną konstrukcję oraz poszycie, wydłużono skrzydła, zwiększając ich powierzchnię lotną. Produkcja seryjna ruszyła w marcu 1945 roku. Dane techniczne (wersja Mk.XIV) : długość: 9,14m, rozpiętość skrzydeł: 11,23m, wysokość: 3,05m, prędkość maksymalna: 717km/h, prędkość wznoszenia: 18,5m/s, pułap praktyczny: 13200m, zasięg maksymalny: 1815km, uzbrojenie: stałe- 4 karabiny maszynowe kal.7,7mm oraz 2 działka Hispano Mk II kal.20mm, podwieszane-do 225 kg bomb.
British Aerospace (obecnie BAE) Hawk jest współczesnym, brytyjskim odrzutowym samolotem szkolno-treningowym i lekkim myśliwcem w układzie dolnopłata. Napęd zapewnia pojedynczy silnik Rolls-Royce Adour Mk 951. Oblot prototypu miał miejsce w 1974 roku. W toku produkcji seryjnej, rozpoczętej w 1974 roku a trwającej do dzisiaj, wytworzono ponad 900 egzemplarzy tego samolotu. Uzbrojenie maszyny w wersji T1A stanowi pojedyncze działko ADEN kal. 30 mm, cztery pociski rakietowe AIM-9 lub AIM-132 oraz do 680 kg bomb.
BAE Hawk powstał jako następca samolotu Folland Gnat, jako podstawowa maszyna RAF do szkolenia zaawansowanego pilotów myśliwskich. Maszyna okazała się bardzo udaną: cechowała się dobrymi osiągami, wysoką niezawodnością, ale też dużą manewrowością. Stała się również jednym z podstawowych samolotów zespołu akrobacyjnego RAF „Red Arrows”. W toku produkcji seryjnej na potrzeby RAF powstały dwie podstawowe wersje tego samolotu. Pierwsza, która była też pierwszą produkowaną seryjnie, oznaczono jako Hawk T1. Później, powstał wersja Hawk T1A, która zastąpiła w linii wysłużone samoloty Hawker Hunter jako lekki myśliwiec. Maszyna ta została przystosowana do przenoszenia uzbrojenia podwieszanego, jak również zamontowano na niej działko ADEN. Licencję na produkcję BAE Hawk sprzedano również do USA, gdzie wszedł do służby jako T-45 Goshawk. Wersja ta różniła się dość istotnie od oryginału poprzez np. zastosowanie innych silników, innej awioniki oraz zmianie wielkości kadłuba. BAE Hawk trafił także do wielu innych odbiorców zagranicznych, m.in.: Australii, Finlandii, Indii czy Kanady.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat