Piechota szwajcarska była uznawana za jedną z najlepszych w Europie Zachodniej na przestrzeni XIV – XVI wieku, czyli na przełomie średniowiecza i nowożytności. Była rekrutowana wśród rodowitych Szwajcarów, zwłaszcza z kantonów leśnych i górskich. Cechowała się bardzo wysokim poziomem dyscypliny, odpornością na trudy marszów, ale też dobrym poziomem wyszkolenia indywidualnego poszczególnych żołnierzy. Piechota szwajcarska posługiwała się zwłaszcza bronią białą, jak chociażby halabardą, mieczem czy zwłaszcza piką, która stanowiła jej główny oręż. Raczej drugorzędnie była traktowana broń miotająca – tak niepalna (kusze czy łuki), jak i palna (arkebuzy, a później muszkiety). W toku bitwy piechota szwajcarska najczęściej – choć zdarzały się nierzadkie wyjątki od tej reguły – przyjmowały szyk złożony z trzech elementów. Pierwszy z nich (zwany Vorhut) składał się z kuszników, łuczników, arkebuzerów, ale też halabardników. Za nim postępował najliczniejszy Gewalthut złożony niemal wyłącznie z pikinierów, a rolę straży tylnej pełnił Nachhut – złożony często z halabardników. Piechota szwajcarska, ze względu na swe wysoki walory bojowe, bardzo często była wykorzystywana jako wojska najemnicze przez Francję czy dom habsburski. Wsławiła się w bitwach pod Morgarten (1315), Sempach (1386) czy pod Nancy (1477). Odegrała też ogromną rolę w czasie wojen włoskich (1494-1559).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
