Legend LF3D006 TOW Missile Rack set

BGM-71 TOW to współczesny, amerykański kierowany pocisk przeciwpancerny. Pierwsze prototypy broni powstały w 1963 r., a broń weszła do służby w 1970 roku i – w kolejnych wersjach – pozostaje w niej nadal. Długość pocisku w wersji podstawowej wynosi 1,17 metra, przy średnicy rzędu 152 milimetrów. Prędkość pocisku wynosi 300 m/s, a zasięg skutecznego strzału – w wersji A – dochodzi do 3000 metrów. Masa głowicy bojowe j to 3,9 kilograma.

BGM-71 TOW został opracowany w celu zastąpienia używanych przez US Army francuskich kierowanych pocisków przeciwpancernych SS.10 oraz ENTAC. Za projekt nowej broni oraz jej produkcję odpowiadała firma Hughes Aircraft (obecnie część koncernu Raytheon). Finalnie, nowy pocisk zastąpił w linii pociski ENTAC oraz działa bezodrzutowe M40 kal. 106 mm. W toku produkcji seryjnej powstało wiele wariantów tej broni, które systematycznie podnosiły jej możliwości bojowe, wśród nich można wskazać na przykład: BGM-71 B (wersja weszła do produkcji w 1976 r. i posiadała wydłużony zasięg skutecznego strzału), BGM-71 C (wersja o zmienionej głowicy kumulacyjnej) czy BGM-71 E TOW 2A (wersja pocisku wdrożona do służby w 1987 r. i zdolna przebijać pancerze reaktywne czołgów). Pociski BGM-71 TOW zostały użyte w wielu konfliktach zbrojnych, między innymi: w końcowej fazie wojny wietnamskiej (1964/1965-1975), wojnie iracko-irańskiej (1980-1988) czy w toku w I wojny w Zatoce (1990-1991). W chwili obecnej BGM-71 TOW jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych przeciwpancernych pocisków kierowanych na świecie.