W chwili rozpoczęcia I wojny światowej wojska niemieckie, podobnie zresztą jak każda ówczesna armia europejska, nie posiadały na swym wyposażeniu czołgów. Jednak w toku tego konfliktu Niemcy dały się wyprzedzić na polu rozwoju broni pancernej Francji, a zwłaszcza Wielkiej Brytanii, która już w 1916 r. wprowadziła na szeroką skalę pierwsze czołgi w końcowym okresie bitwy nad Sommą. Dla armii niemieckiej pojawienie się czołgów Mark IV było niemałym zaskoczeniem, które stało się katalizatorem dla rozwoju własnych wojsk pancernych. Doprowadziło też do zaprojektowania pierwszego, niemieckiego czołgu o nazwie A7V, która załoga składała się z conajmniej 18 ludzi! Armia niemiecka traktowała jednak ten rodzaj broni wciąż drugorzędnie, a jednocześnie miała świadomość, że możliwości gospodarcze i ekonomiczne Niemiec nie pozwalają na produkcję czołgów w dużych ilościach. Z tego powodu po raz pierwszy użyła broni pancernej na szerszą skalę dopiero na początku 1918 roku wtoku tzw. ofensywy Ludendorffa na froncie zachodnim. Warto dodać, że wykorzystano w jej toku nie tylko rodzime A7V, ale tez wiele czołgów zdobycznych – zwłaszcza brytyjskich.
Pierwsze czołgi oraz oddziały z nich złożone pojawiły się w armii francuskiej w toku I wojny światowej, jako remedium na impas wojny pozycyjnej frontu zachodniego. Co ciekawe jednak, w przeciwieństwie do Wielkiej Brytanii z inicjatywą ich budowy wychodziły raczej francuskie podmioty gospodarcze oraz firmy zbrojeniowe, aniżeli armia francuska. Z drugiej jednak strony, wśród oficerów francuskich był niejeden zwolennik wprowadzenia nowej broni do linii, a na szczególne podkreślenie zasługuje pułkownik Estienne. Przyjmuje się, że pierwszymi czołgami francuski sił zbrojnych były mało udane wozy Schneider CA1, a od kwietnia 1917 r. zaczęto dostarczać do jednostek inny czołg ciężki – Saint-Chamond. W tym samym 1917 r. do służby wprowadzono też prawdziwie rewolucyjny pojazd – czołg lekki Renault FT-17, uznawany dość powszechnie za najbardziej udany czołg w swej klasie w Wielkiej Wojnie. Wóz ten posiadał obrotową wieżę z uzbrojeniem głównym, był znacznie tańszy w produkcji od wozów Schneider CA1 czy Saint-Chamond oraz nadawał się od nich lepiej do walki w realiach wojny okopowej. Czołgi te odegrały wielką rolę we francuskich oraz alianckich ofensywach z końcowego okresu I wojny światowej, w niemałym stopniu przyczyniając się do pobicia armii niemieckiej.
Brytyjski Korpus Pancerny (ang. Tank Corps) został sformowany w 1916 roku, jako Heavy Section Machine Gun Corps, jako jednostka złożona z zupełnie wówczas nowych pojazdów bojowych, czyli czołgów. W lipcu zmieniła ona swoją nazwę na właśnie Korpus Pancerny. Jednostka została użyta bojowo po raz pierwszy na szerszą skalę w czasie walk nad Sommą w dniu 15 września 1916 roku. Było to też pierwsze w historii wojskowości użycie bojowe czołgu na szeroką skalę. Na naprawdę masową skalę brytyjskie dowództwo wykorzystało Tank Corps w toku bitwy pod Cambrai w 1917 r., kiedy to do akcji weszło aż 476 czołgów! Także w sierpniu 1918 r. w toku bitwy pod Amiens, użyto wojsk pancernych na szeroką skalę. Warto dodać, że Tank Corps służył przede wszystkim na froncie zachodnim Wielkiej Wojny, jedynie klika wozów z tej jednostki zostało przerzuconych na Bliski Wschód na początku 1917 r. do walk z Turcją Osmańską. Od listopada 1916 r. podstawową jednostką organizacyjną Korpus był batalion czołgów złożony z trzech kompanii. W jednym batalionie służyło 32 oficerów oraz 374 podoficerów i żołnierzy. U schyłku I wojny światowej w ramach Tank Corps służyło ok. 22.000 ludzi.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat