CMK K5131 Tempest Mk.II silnik Bristol Centaurus profil boczny

Bristol Centaurus był brytyjskim silnikiem lotniczym z okresu międzywojennego, II wojny światowej oraz doby powojennej produkowanym przez zakłady Bristol Aeroplane Company. Po raz pierwszy został przetestowany w 1938 roku. Silnik - w modelu Centaurus  VII- miał masę 1223 kilogramów przy średnicy 140,5 centymetra. Jego pojemność wynosiła 53,6 litra. Szacuje się, że w toku II wojny światowej powstało ok. 2500 egzemplarzy tego silnika lotniczego wszystkich wersji. Silnik lotniczy Bristol Centaurus został opracowany w oparciu o poprzednie jednostki napędowe produkowane przez Bristol Aeroplane Company – a zwłaszcza o silniki Jupiter i Hercules. Silnik cechował się konstrukcją w układzie podwójnej gwiazdy i był jednostką 18-cylidrową. Bez wątpienia był znacznie większy, aniżeli jego poprzednicy, ale generował też znacznie większą moc maksymalną, która w modelu Centaurus VII dochodziła do 2520 KM, by w modelach późniejszych wzrosnąć do 2625 KM w modelu Centaurus 170 czy 173. Silnik Bristol Centaurus – w różnych wersjach -  posłużył jako jednostka napędowa dla wielu brytyjskich samolotów okresu II wojny światowej oraz doby powojennej. Napędzał takie maszyny, jak na przykład: Hawker Tempest, Hawker Sea Fury, Blackburn Firebrand, ale też Bristol Brabazon.