Yukikaze był japońskim niszczycielem pod którego stępkę położono w 1938 r., wodowano w marcu 1939 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w styczniu 1940 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 118,4 m, szerokość 10,8 m, a faktyczna wyporność pełna – 2.600 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Yukikaze dochodziła do 34,5 węzła. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 6 dział 127 mm w trzech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to 4 działka 25 mm, miotacze bomb głębinowych oraz osiem wyrzutni torpedowych kal. 610 mm z ośmioma torpedami zapasowymi.
Yukikaze był ósmym niszczycielem typu Kagero i jedynym który przetrwał II wojnę światową. Jednostki tego typu powstały w ramach programu rozbudowy floty japońskiej z 1937 i 1939 roku. Powrócono na nich do zastosowania silnego uzbrojenia artyleryjskiego (6 dział 127 mm), które pojawiło się już na niszczycielach klasy Fubuki w latach 20. XX wieku. Nie respektowano również postanowień traktów rozbrojeniowych, dzięki czumu konstruktorzy japońscy mieli całkowicie swobodę przy projektowaniu. W efekcie powstały okręty o silnym uzbrojeniu artyleryjskim i torpedowym, dobrej dzielności morskiej, a zwłaszcza nie miały – w przeciwieństwie do wcześniejszych japońskich niszczycieli – problemów ze statecznością i wytrzymałością ogólną konstrukcji. Jedynym mankamentem było słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które jednak w czasie wojny na Pacyfiku systematycznie wzmacniano. Kariera bojowa niszczyciela Yukikaze była bardzo bogata i rozpoczęła się w II wojnie światowej od wspierania japońskich akcji desantowych na Filipinach w grudniu 1941 roku. Następnie, na początku 1942 r., wspierał kolejne japońskie akcje w rejonie Holenderskich Indii Wschodnich. W czerwcu wziął udział w bitwie o Midway, a od sierpnia 1942 r. służył w rejonie wysp archipelagu Wysp Salomona, walcząc w zmaganiach o Guadalcanal. Stanowił tam istotny element, tzw. Tokyo Express, czyli wykorzystywania szybkich niszczycieli i lekkich krążowników japońskich do przerzucania zaopatrzenia dla żołnierzy walczących na Gudalcanal. W toku walk wziął m.in.: udział w bitwie koło wysp Santa Cruz (październik 1942). W 1944 roku walczył także w bitwie na Morzu Filipińskim oraz w Zatoce Leyte – przetrwał obie te bitwy! Co więcej, w kwietniu 1945 r. stanowił osłonę pancernika Yamato w czasie operacji Ten-Go. Po tej operacji służył na wodach macierzystych i pomimo licznych alianckich ataków powietrznych oraz uszkodzenia po wejściu na minę– doczekał końca wojny. W lipcu 1947 r. został przekazany w ramach reparacji wojennych flocie chińskiej, gdzie służył pod nazwą Tan Yang aż do 1956 r. Niszczyciel Yukikaze vel. Tan Yang został zezłomowany w 1970 roku.
Shigure był japońskim niszczycielem pod którego stępkę położono w grudniu 1933 r., wodowano w maju 1935 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej we wrześniu 1936 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 107,5 m, szerokość 9,9 m, a faktyczna wyporność pełna – 1.690 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Shigure dochodziła do 34 węzłów. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 5 dział Type 3 kal. 127 mm w dwóch podwójnych i jednej pojedynczej wieży, a uzbrojenie dodatkowe to 2 karabiny maszynowe kal. 13,2 mm, miotacze bomb głębinowych oraz osiem wyrzutni torpedowych kal. 610 mm. Shigure był drugim niszczycielem typu Shiratsuyu. Jednostki tego typu powstały z poszanowaniem limitów wyporności narzucanych na rząd w Tokio przez międzynarodowe traktaty rozbrojeniowe, zwłaszcza traktat londyński z 1930 roku. Jednostki tego typu stanowiły w istocie modyfikację okrętów klasy Hatsuharu – jednocześnie oznaczały chwilowe wycofanie się floty japońskiej z budowy wielkich niszczycieli pokroju typu Fubuki. W stosunku do typu Hatsuharu, jednostki typy Shiratsuyu różniły się znacznie poprawioną statecznością, węższym kadłubem i mniejszą wypornością. Zachowano to samo uzbrojenie artyleryjskie, ale wzmocniono uzbrojenie torpedowe. Piętą achillesową okazało się bardzo słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które w toku wojny na Pacyfiku nieustannie modernizowano i wzmacniano. Niszczyciel Shigure był jednym z najbardziej zasłużonych niszczyli w japońskiej flocie i nie przypadkowo zasłużył sobie na miano „szczęściarza” czy „niezatapialnego”. Swój szlak bojowy w czasie II wojny światowej rozpoczął w mało efektowny sposób: w grudniu 1941 roku pełnił rolę osłony japońskich okrętów linowych na wodach macierzystych, ale już w maju i czerwcu 1942 r. wziął udział w bitwach na Morzu Koralowym i pod Midway. Następnie, w okresie od II połowy 1942 do początku 1943 r. brał udział w walkach w rejonie Guadalcanal, biorąc udział w jednej z bitew morskich koło tej wyspy (12-15.11.1942). W 1944 roku Shigure wziął udział w wielkich zmaganiach morskich na Morzu Filipińskim oraz w Zatoce Leyte. Niszczyciel został zatopiony dopiero 24 stycznia 1945 r. w wyniku ataku torpedowego przeprowadzonego przez okręt podwodny USS Blackfin.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
