Amerykańska 10 Dywizja Górska (ang. 10th Mountain Division) została sformowana w lipcu 1943 roku, w oparciu o sformowany już w grudniu 1941 r. 87 Batalion Piechoty Górskiej. Dywizja, w chwili sformowania, była złożona z trzech pułków piechoty i początkowo nosiła nazwę 10 Lekkiej Dywizji, właściwą nazwę otrzymała dopiero w listopadzie 1944 roku. Warto dodać, że sporą część 1943 r. i niemal cały 1944 rok spędziła na szkoleniu i do akcji weszła dopiero na początku 1945 roku. Została skierowana do walk we Włoszech, gdzie rozpoczęła swój szlak bojowy w dniu 28 stycznia 1945 roku. Dzięki specjalistycznemu szkoleniu oraz innemu wyposażenie spisywała się w Apeninach o wiele lepiej, niż tradycyjne jednostki piechoty. To między innymi dzięki działaniom 10 Dywizji Górskiej udało się wojskom alianckim stosunkowo szybko wyjść nad dolinę Padu w kwietniu 1945 roku. Później dywizja przekroczyła tę rzekę i doszła aż do jeziora Garda. Po zakończeniu II wojny światowej pełniła zadania okupacyjne na terenie Włoch. W toku II wojny światowej dywizja straciła ok. 990 zabitych oraz ok. 4200 rannych.
Już po pierwszych doświadczeniach wyniesionych z walk Afryce Północnej na przełomie lat 1942-1943 US Army przeprowadziła zmianę etatu amerykańskiej dywizji piechoty. Od 1943 r., etatowo każda dywizja piechoty posiadała trzy pułki piechoty, złożone z kolei z trzech batalionów piechoty. Dodatkowo w skład pułku piechoty wchodziły też inne oddziały, na przykład: kompania przeciwpancerna, kompania artylerii czy kompania sztabowa. W sumie pułk piechoty US Army liczył ok. 3100 żołnierzy. Należy też pamiętać, że w skład dywizji wchodził tez silny komponent artyleryjski złożony z czterech batalionów artylerii – 3 lekkich i 1 średniego, który były najczęściej uzbrojone w haubice kal. 105 i 155 mm. Do tego dochodził jeszcze między innymi batalion inżynieryjny, kompania naprawcza, jednostka zwiadowcza czy pluton Military Police. W sumie, amerykańska dywizja piechoty od 1943 r. liczyła ok. 14.200 ludzi. Dość wyraźnie górowała artylerię nad dywizją niemiecką oraz posiadała znacznie lepsze i – przede wszystkim – w pełni zmotoryzowane środki transportu, co czyniło z niej wysoce mobilną formację taktyczną. Posiadała też znacznie bogatsze „indywidualne” uzbrojenie przeciwpancerne w postaci sporej liczby wyrzutni bazooka, których było ponad 500 w całej dywizji.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
