USS Wisconsin (BB-64) był amerykańskim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1941 r., wodowano w grudniu 1943 r., a wcielono do służby w US Navy w kwietniu 1944 roku. Długość okrętu wynosiła 270,4 m, szerokość 33 m, a wyporność pełna – w chwili wodowania - 58.400 ton. Prędkość maksymalna pancernika USS Wisconsin dochodziła do 33 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 9 dział kal. 406 mm w trzech wieżach po trzy armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 20 dział kal. 127 mm.
USS Wisconsin był czwartym z sześciu zamówionych i ostatnim zwodowanym spośród pancerników typu Iowa. Jak się okazało, wobec niezrealizowania programu budowy jednostek typu Montana, okręty typu Iowa były ostatnimi pancernikami zwodowanymi dla US Navy. Jako, że przy ich budowie nie borykano się z żadnymi limitami finansowymi czy wypornościowymi, okazały się również najbardziej zaawansowanymi technologicznie amerykańskimi okrętami liniowymi w II wojnie światowej. Od samego początku były budowane jako kluczowe okręty osłony lotniskowców i położono w nich ogromny nacisk na wysoką prędkość maksymalną co sprawiło, że pancerniki typu Iowa były o wiele szybsze niż jakiekolwiek inne amerykańskie pancerniki. Posiadały też bardzo starannie dopracowany pancerz oraz nowe armaty kal. 406 mm typu Mk. VII o większym zasięgu skutecznego strzału. USS Wisconsin (BB-64) rozpoczął swój udział w II wojnie światowej pod koniec 1944 roku, kiedy to został przydzielony do Floty Pacyfiku, wspierając wówczas przede wszystkim lądowe operacje wojsk amerykańskich na Filipinach. W styczniu 1945 roku stanowił komponent osłony szybkich lotniskowców floty w czasie ich ataków lotniczych na cele na Tajwanie i Luzonie. W lutym, wraz z innymi okrętami, wykonał skuteczny rajd przeciwko celom znajdującym się na terenie Wysp Japońskich oraz wspierał desant amerykański na Iwo-Jimie, a w marcu i kwietniu dokonywał ostrzału japońskich pozycji na Okinawie. W okresie 1950-1952 brał udział w wojnie koreańskiej, a w 1958 roku został przeniesiony do rezerwy. W latach 80. XX wieku powrócił do służby liniowej, uprzednio przechodząc gruntowną modernizację w latach 1986-1988. Polegała ona na zamontowaniu nowoczesnej elektroniki i systemów kierowania ogniem, jak również zamontowaniu wyrzutni rakiet Tomahawk i Harpoon oraz zestawów przeciwlotniczych Phalanx. Pancernik przystosowano również do bazowania śmigłowców pokładowych. Tak zmodernizowany okręt wziął aktywny udział w operacji Pustynna Burza (1990-1991) ostrzeliwując cele w Iraku za pomocą rakiet oraz artylerii pokładowej. Finalnie w 1991 roku okręt został wycofany ze służby. W chwili obecnej pełni rolę okrętu-muzeum.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
