Bitwa nad zbiornikiem Chosin (ang. Battle of Chosin Reservoir albo Battle of Jangjin Lake) została stoczona w toku wojny koreańskiej (1950-1953), a dokładniej w okresie od końca listopada do początku grudnia 1950 roku na terenie Korei Północnej. W toku bitwy w wojskach działających pod egidą ONZ, głównie amerykańskich, walczyło ok. 11.000 ludzi, natomiast po stronie wojsk ChRL zapewne ok. 60.000-70.000 żołnierzy. Warto jednak dodać, że powyższe liczby różnią się od siebie w różnych opracowaniach, zależnie od tego jakie siły uwzględni się jako zaangażowane w bitwę. Warto dodać, że po stronie amerykańskiej były zaangażowane przede wszystkim oddziały z 1 Dywizji Piechoty Morskiej oraz 7 Dywizji Piechoty podlegające X Korpusowi, a po stronie chińskiej działały jednostki podporządkowane 9 Grupie Armii. Bitwa została stoczona krótko po nieformalnym przystąpieniu ChRL do wojny i była toczona w skrajnie trudnych warunkach zimowych, w górzystym terenie, przy temperaturze mocno spadającej poniżej zera. Stroną broniącą się były wojska amerykańskie, które do maksimum wykorzystywały swoją lepszą organizację, wyposażenie w sprzęt ciężki oraz wsparcie lotnicze, niwelując w ten sposób znaczną przewagę liczebną strony chińskiej. Po kilkunastu dniach zmagań wojskom amerykańskim udało się dokonać zorganizowanego odwrotu w kierunku własnych linii, a strona chińska mogła ogłosić zwycięstwo, które było jednak wysoce pyrrusowe. Bitwa była właściwie nierozstrzygnięta.
Wojna koreańska (1950-1953) toczyła się pomiędzy wojskami Korei Południowej, wspieranej – z ramienia ONZ – przez wojska amerykańskie, ale też australijskie czy brytyjskie oraz wojskami KRLD, czyli Koreą Północną, wspieraną mniej lub bardziej oficjalnie przez ZSRR oraz ChRL. Największym ilościowo rodzajem amerykańskich sił zbrojnych walczących w Korei była rzecz jasna piechota. US Army oraz USMC skierowały do Korei kilka dywizji piechoty i piechoty i piechoty morskiej wśród nich między innymi: 2nd Infantry Division, 7th Infantry Division czy 1st Marine Division. Główną siła uderzeniową dywizji piechoty były trzy regimenty piechoty, wspierane przez artylerię dywizyjną oraz różnego typu pododdziały wsparcia (np. saperów, łączność czy logistykę). Przeciętnie, etatowo, dywizja liczyła w 1950-1951 r. od 12.500-13.650 oficerów i żołnierzy. Z czasem struktura dywizyjna okazała się niezbyt wydajna i zaczęto reorganizować jednostki piechoty w formacje brygadowe, stosunkowo dobrze nasycone artylerią, środkami łączności oraz pododdziałami saperów. Warto dodać, że podstawową bronią strzelecką amerykańskiego piechura była nadal karabin M1 Garand oraz jego zmodernizowana wersja M1 C/D Garand. Jako ręczny karabin maszynowy wykorzystywano też pamiętający II wojnę światową karabin M1918A2 BAR, a ciężkim karabinem maszynowym był M2 Browning. Warto dodać, że amerykańska piechota posiadała niezłe, zwłaszcza pod koniec konfliktu, ręczne uzbrojenie przeciwpancerne w postaci pancerzownic Bazooka i Super-Bazooka.
United States Marine Corps (USMC, pol. Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych) jest samodzielnym rodzajem sił zbrojnych USA. Jednostka powstała w listopadzie 1775 roku, a pierwszy odział tej jednostki został sformowany rok później. W XIX w. i na początku XX wieku żołnierze US Marines służyli przede wszystkim w regionie Ameryki Południowej i Środkowej, strzegąc amerykańskich interesów w tym rejonie świata. Wówczas również utarła się zasada, że to właśnie USMC jest przerzucany w rejon działań jako pierwszy spośród innych jednostek sił zbrojnych USA. Żołnierze Korpusu walczyli w I wojnie światowej, ale szczególną sławę zdobyli sobie w toku krwawych i ciężkich walk na Pacyfiku w latach 1941-1945, biorąc udział w takich bitwach jak Guadalcanal (1942-1943), Tarawa (1943), Iwo-Jima czy Okinawa (obie z 1945 r.). Nierzadko w obliczu wroga, żołnierze tej formacji wykazywali się sporą odwagą, czego przykładem może być np.,. John Basilone odznaczony Medalem Honoru za swe dokonana w czasie walk na Gudalcanal. Po 1945 r., żołnierze Korpusu walczyli chociażby w wojnie koreańskiej (1950-1953) czy zwłaszcza wojnie wietnamskiej (1964/1965-1975), ponosząc w tej ostatniej wojnie ciężkie straty. Po zakończeniu Zimnej Wojny żołnierze USMC wzięli udział chociażby w obu wojnach w Zatoce (1990-1991 i 2003). W chwili obecnej w Korpusie służy 182.000 żołnierzy, a w rezerwie znajduje się ok. 38.500 osób. Mottem Korpusu jest łacińska dewiza Semper Fidelis (pol. zawsze wierny).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
