Delta III były radzieckimi okrętami podwodnymi o napędzie atomowym – nosicielami rakietowych pocisków balistycznych (SSBN), które były budowane najpewniej w latach 1975-1985 w stoczni w mieście Siewierodwińsk. Szacuje się, że powstało czternaście jednostek tej klasy. Długość okrętu klasy Delta III wynosiła 155 m, szerokość 12 m, a wyporność podwodna dochodziła do 13.250 ton. Maksymalna prędkość podwodna to ok. 24-25 węzłów. Główne uzbrojenie jednostek tej klasy stanowiło 16 wyrzutni dla rakiet balistycznych SS-N-18 (R-29R) oraz 6 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm.
Okręty typu Delta III (projekt 667 BDR) zostały skonstruowane jako rozwinięcie okrętów Delta I oraz Delta II. W stosunku do swych poprzedników były wyraźnie dłuższe oraz mogły odpalać inne, znacznie nowocześniejsze, pociski balistyczne o większej sile rażenie (SS-N-18), które były pierwszymi w radzieckiej marynarce wojennej pociskami typu MIRV, czyli pociskami z kilkoma głowicami jądrowymi, które można było wycelować w różne cele powierzchniowe. Jednostki klasy Delta III mogły również strzelać swymi pociskami w dowolnej konfiguracji i liczbie. Otrzymały również znacznie nowocześniejszy od poprzedników system zarządzania walką. Najpewniej, w chwili obecnej, służbie marynarki wojennej Federacji Rosyjskiej pozostaje od czterech do sześciu jednostek tego typu.
USS Ingersoll (DD-990) był amerykańskim niszczycielem rakietowym, pod którego stępkę położono w 1977 r., wodowanie nastąpiło w marcu 1979 r., a wejście do służby w US Navy miało miejsce w 1980 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła 172 m, przy szerokości 16,8 metra. Wyporność pełna dochodziła do ok. 8.000 ton, a prędkość maksymalna – do 32-33 węzłów. Na uzbrojenie niszczyciela składały się między innymi: 2 armaty Mark 45 kal. 127 mm, dwa zestawy Vulcan Phalanx kal. 20 mm, pojedyncza 8-prowadnicowa wyrzutnia rakietotorped ASROC czy też pojedyncza 8-prowadnicowa wyrzutnia rakiet Sea Sparrow. Okręt mógł również operować dwoma śmigłowcami SH-60 Seahawk (LAMPS III). USS Ingersoll (DD-990) był jednym z 31 okrętów klasy Spruance. Okręty tego typu były projektowane i budowane jako specjalizowane jednostki ZOP (zwalczanie okrętów podwodnych) dedykowane do osłony lotniskowców i będące elementami większych zespołów US Navy. Zastąpiły w linii niszczyciele klas Gearing oraz Allen M. Summer. Jednostki tej klasy były budowane modułowo, co w toku służby ułatwiało ich modernizację. Jednym z okrętów tej klasy był właśnie USS Ingersoll. Jednostka została zbudowana w stoczni Ingalls Shipbuilding w Pascagoula w stanie Mississippi. Tuż po wejściu do służby została przydzielona do Floty Pacyfiku. Już w 1985 roku okręt przeszedł modernizację oraz został poddanym pracom remontowym, w wyniku których między innymi otrzymał wyrzutnie pocisków Tomahawk ABL. Siedem lat później (1992 r.) USS Ingersoll zderzył się z irańskim tankowcem w cieśninie Malakka i został skierowany najpierw do Singapuru, a później do Pearl Harbor w celu naprawy. Okręt został wycofany z służby w 1998 roku, a w 2003 r. zatonął jako okręt-cel.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat