Już po pierwszych doświadczeniach wyniesionych z walk Afryce Północnej na przełomie lat 1942-1943 US Army przeprowadziła zmianę etatu amerykańskiej dywizji pancernej. Od 1943 r., etatowo dywizja pancerna składała się z trzech batalionów pancernych, trzech batalionów piechoty zmechanizowanej, trzech batalionów artylerii oraz wielu pododdziałów wsparcia. Wyjątek stanowiły na 2 oraz 3 Dywizje Pancerne, które zachowały strukturę z dwoma pułkami pancernymi po trzy bataliony pancerne w każdym. Z tego tytułu były często nazywane ciężkimi dywizjami pancernymi. W skład batalionu pancernego, innych dywizji niż 2. i 3., wchodziły trzy kompanie pancerne – 3 złożone z czołgów średnich (M4 Sherman) oraz jedna złożona z czołgów lekkich (M3/M5 Stuart). Z kolei w skład batalionu piechoty zmechanizowanej wchodziły trzy kompanie piechoty, kompania obsługi oraz pododdział sztabowy. Amerykańska dywizja pancerna posiadała też, podobnie jak dywizja piechoty, bardzo silny komponent artyleryjski, złożony z artylerii samobieżnej – najczęściej z haubic M7 Priest, których etatowo było 54 w dywizji. W sumie, amerykańska dywizja pancerna liczyła m.in.: ok. 11.000 ludzi, ok. 250 czołgów i ok. 500 transporterów opancerzonych M2/M3.
Amerykańska 3 Dywizja Pancerna (ang. 3rd Armored Division) nazywana potocznie “Spearhead” została sformowana w 1941 roku na terenie Camp Beauregard w stanie Luizjana. Podobnie jak 2 Dywizja Pancerna została sformowana jako tzw. „ciężka” i była złożona z dwóch regimentów pancernych, złożonych z 6 batalionów czołgów (4 średnich i 2 lekkich). Posiadała też własne siły piechoty zmechanizowanej w sile 3 batalionów. Etatowo liczyła zatem ponad 16.000 ludzi oraz 232 czołgi średnie i była jedną z najsilniejszych i największych dywizji pancernych w US Army w toku II wojny światowej. Jednostka nie wzięła udziału w walkach w Afryce Północnej oraz we Włoszech, a swój chrzest bojowy przeszła dopiero w toku działań w Normandii w lecie 1944 roku, gdzie wzięła między innymi udział w zmaganiach pod Saint-Lo oraz w walkach pod Falaise. We wrześniu 1944 r. dotarła do granicy belgijskiej. Wzięła także udział w bitwie o las Hürtgen oraz walczyła z niemiecką kontrofensywą w Ardenach na przełomie lat 1944-1945. Wzięła też udział w forsowaniu Renu oraz zajmowaniu zachodnich Niemiec w kwietniu-maju 1945 roku. W toku II wojny światowej dywizja straciła ok. 1800 zabitych oraz ok. 7000 rannych.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat