Jeep Willys (inne nazwy: Willys MB, Jeep) to amerykański samochód osobowo-terenowy z okresu II wojny światowej oraz okresu powojennego. Pierwsze prototypy wozu powstały w 1940 r., a produkcja seryjna trwała w latach 1940-1945. W jej toku powstało blisko 650.000 jego egzemplarzy! Masa wozu wynosiła ok. 1,1 tony, przy długości 3,36 m oraz szerokości 1,57 metra. Napęd zapewniał pojedynczy silnik o mocy 60 KM. Prędkość maksymalna dochodziła do 105 km/h.
Jeep Willys został opracowany na zamówienie i zapotrzebowanie US Army, która w 1940 r. w obliczu wojny, zgłosiła zapotrzebowanie na zupełnie nowy samochód osobowo-terenowy o ładowności do 250 kilogramów z napędem na cztery koła, który mógłby być produkowany na masową skalę. Warto dodać, że początkowo zdecydowany faworytem w przetargu były zakłady American Bantam Car z wozem Bantam BRC. Jednak Departament Obrony USA dążąc do zapewnienia sobie jak najlepszego projektu wozu oraz starając sobie zapewnić bezproblemową produkcję seryjną, przekazał plany wozu Bantam BRC zakładom Willys oraz Ford. W oparciu o te plany zakłady Willys opracowały Jeepa, który posiadał zdecydowanie lepszą jednostką napędową od oryginalnego Bantam BRC, jak również był doskonalszy mechanicznie. Finalnie, to właśnie ten wóz, czyli Willys Jeep, wygrał przetarg dla US Army. Prezentowany samochód był produkowany na faktycznie masową skalę i trafił do niemal wszystkich armii anglosaskich walczących w II wojnie światowej, a za sprawą programu Lend-and-Lease, także do Związku Radzieckiego. Brał udział w działaniach wojennych w Afryce Północnej, we Włoszech, w Europie północno-zachodniej oraz na Pacyfiku. Często przyjmuje się, że Jeep Willys jest jednym z symboli amerykańskiego tryumfu w II wojnie światowej.
M3 była amerykańską armatą przeciwpancerna kalibru 37 mm z okresu II wojny światowej. Jej pierwsze prototypy powstały w 1938 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1940-1943 roku. W sumie wyprodukowano ok. 18500 egzemplarzy tej broni. Prędkość początkowa pocisku przeciwpancernego oscylowała wokół 850 m/s, a szybkostrzelność dochodziła do 25 strzałów na minutę, przy donośności maksymalnej 6900 metrów.
Do 1937 roku jednostki przeciwpancerne US Army operowały przede wszystkim ciężkimi karabinami maszynowymi, których przydatność w walce – w związku z intensywnym rozwojem broni pancernej w tym czasie – była coraz bardziej wątpliwa. Ten stan rzeczy doprowadził do rozpoczęcia prac nad pierwszą w historii sił zbrojnych USA armatą przeciwpancerną budowaną od podstaw, choć w pewien sposób wzorowaną na niemieckiej armaty PaK 36. Finalnie, po okresie prób i modernizacji, w 1940 wprowadzono do produkcji armatę M3 kal. 37 mm. Nowa armata cechowała się dobrymi właściwościami balistycznymi oraz niską masą co pozwalało na jej holowanie przez wóz Willys Jeep. Armata M3 miała również niewielkie rozmiary co fantastycznie ułatwiało jej maskowanie w terenie. Co więcej, do przełomu lat 1942/1943 była w stanie zapewnić przyzwoitą osłonę przeciwpancerną amerykańskim wojskom. Później jednak zaczęto ją wycofywać z jednostek walczących w Afryce Północnej i Europie na rzecz brytyjskiej armaty 6-funtowej. Dalej jednak służyła w rejonie Pacyfiku, właściwie aż do 1945 roku. Po modernizacjach była też montowana w takich pojazdach, jak np. czołgi M3 Lee iM5 Stuart oraz wóz pancerny M8 Greyhound. Spore ilości tej broni trafiły w ramach programu Lend-and-Lease Act do Chin.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
