Już po pierwszych doświadczeniach wyniesionych z walk Afryce Północnej na przełomie lat 1942-1943 US Army przeprowadziła zmianę etatu amerykańskiej dywizji pancernej. Od 1943 r., etatowo dywizja pancerna składała się z trzech batalionów pancernych, trzech batalionów piechoty zmechanizowanej, trzech batalionów artylerii oraz wielu pododdziałów wsparcia. Wyjątek stanowiły na 2 oraz 3 Dywizje Pancerne, które zachowały strukturę z dwoma pułkami pancernymi po trzy bataliony pancerne w każdym. Z tego tytułu były często nazywane ciężkimi dywizjami pancernymi. W skład batalionu pancernego, innych dywizji niż 2. i 3., wchodziły trzy kompanie pancerne – 3 złożone z czołgów średnich (M4 Sherman) oraz jedna złożona z czołgów lekkich (M3/M5 Stuart). Z kolei w skład batalionu piechoty zmechanizowanej wchodziły trzy kompanie piechoty, kompania obsługi oraz pododdział sztabowy. Amerykańska dywizja pancerna posiadała też, podobnie jak dywizja piechoty, bardzo silny komponent artyleryjski, złożony z artylerii samobieżnej – najczęściej z haubic M7 Priest, których etatowo było 54 w dywizji. W sumie, amerykańska dywizja pancerna liczyła m.in.: ok. 11.000 ludzi, ok. 250 czołgów i ok. 500 transporterów opancerzonych M2/M3.
W toku II wojny światowej stosunek państw Osi, zwłaszcza Niemiec, do ludności cywilnej zamieszkującej podbite przez te państwa obszary Europy był bardzo różny. Można przyjąć, że im bardziej na zachód tym polityka ta była mniej ludobójcza i mniej brutalna. Za przykład może tu posłużyć Francja, która w 1940 r. została podzielona na dwie części – okupowaną przez wojska niemieckie i włoskie oraz tzw. Państwo Vichy, które zachowało pozory niezależności i które zresztą ściśle kolaborowało z III Rzeszą. Na terenach okupowanej Francji Niemcy rekwirowali na potęgę, starali się wykorzystać tamtejszą bazę przemysłową we własnym wysiłku wojennym, wymuszali dostarczanie kontyngentów pracowników przymusowych i bezpardonowo rozprawiali się z ruchem oporu, nie dążyli jednak do wymordowania i unicestwienia francuskiego narodu. Inne przykłady to chociażby utworzenie rządów w mniejszym lub większym stopniu współpracujących z Niemcami w Holandii albo Norwegii. Natomiast im dalej na wschód Europy, tym bardziej polityka niemiecka okazywała się bardzie ludobójcza. Za przykład może tu posłużyć polityka niemiecka w Polsce, gdzie okupant dążył do germanizacji części ludności, a Generalne Gubernatorstwo traktował jako rezerwuar darmowej siły roboczej. Wraz z wprowadzeniem tzw. Generalplan Ost z 1941 r. III Rzesza zakładała, że spora część społeczeństwa polskiego zostanie albo wymordowano albo przymusowo przesiedlona. Podobnie ludobójczą politykę III Rzesza prowadziła też na zachodnich terenach ZSRR okupowanych od 1941 roku. Makabrycznym, wspólnym mianownikiem niemieckiej polityki okupacyjnej w zachodniej i wschodniej Europie było dążenie do wymordowania ludności żydowskiej mieszkającej na tych obszarach. Zbrodnia przeszła do historii jako Holocaust albo Szoah (hebr. Zagłada). Bezpieczne i zapewne zaniżone szacunki podają, że w toku całej II wojny światowej zmarło lub zostało zamordowanych ok. 23,7 miliona cywilów….
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
