USS Boise (CL-47) był amerykańskim lekkim krążownikiem, pod którego stępkę położono w kwietniu 1935 r., zwodowano w grudniu 1936 r., a całkowite zakończenie budowy nastąpiło w sierpniu 1938 roku. Całkowita długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 185,4 m, szerokość 18,8 m, przy wyporności standardowej rzędu ok. 9.900 ton. Prędkość maksymalna dochodziła do 32-33 węzłów. Na uzbrojenie jednostki w chwili wodowania składało się przede wszystkim: 15 dział kal. 152 mm, 8 dział przeciwlotniczych kal. 127 mm oraz 8 ciężkich karabinów maszynowych kal. 12,7 mm. Okręt mógł również operować za pomocą 4 wodnosamolotów.
USS Boise (CL-47) był szóstym z dziewięciu krążowników klasy Brooklyn, które były wodowane na potrzeby US Navy w latach 1935-1938. Projekt owych okrętów został do pewnego stopnia oparta na projekcie i doświadczeniach wyniesionych z eksploatacji ciężkich krążowników typu New Orleans. Jednocześnie stanowiły amerykańską odpowiedź na japońskie okręty klasy Mogami uzbrojone również w 15 dział artylerii głównej. Ponadto, przy projektowaniu i w toku budowy krążowników typu Brooklyn położono duży nacisk na możliwie jak największy zasięg pływania, dzielność morską i staranne wykonanie. Finalnie jednostki tego typu okazały się wysoce udane i z powodzeniem były wykorzystywane w czasie II wojny światowej. USS Boise (CL-47) został skonstruowany w stoczni Newport News Shipbuilding and Drydock Company w mieście Newport News w stanie Virginia. Udział okrętu w początkowym okresie II wojny światowej jest mało aktywny i znaczony wejściem na mieliznę w styczniu 1942 r. Jednostka po tym zdarzeniu powróciła do służby dopiero w czerwcu 1942 roku. W sierpniu tego roku realizowała zadania konwojowe w rejonie Fidżi i Nowych Hebrydów, a we wrześniu wziął udział w działaniach w rejonie Guadalcanal. Natomiast w październiku został zaangażowany w bitwę koło przylądka Esperance, gdzie został poważnie uszkodzony. Okrętem dowodził wówczas Edward J. „Mike” Moran – odznaczony później Krzyżem Marynarki Wojennej USA (ang.Navy Cross). W wyniku odniesionych uszkodzeń jednostka została skierowana na remont – do linii powróciła dopiero w marcu 1943 r. Od końca czerwca tego roku operował w basenie Morza Śródziemnego wspierając alianckie działania desantowe na Sycylii oraz pod Salerno. Na przełomie 1943/1944 okręt wrócił na Pacyfik, gdzie bierze udział w wielu akcjach, między innymi : wspiera akcje desantowe na Biak i na Mindoro, jak również bierze udział w bitwie w zatoce Surigao. Jednostka rok 1945 spędziła przede wszystkim na przeglądach, remontach i naprawach. W toku II wojny światowej została wyróżniona 11 Battle Stars. Okręt w 1951 r. został przekazany marynarce wojennej Argentyny, gdzie służył aż do 1981 roku.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat