VEF I-12 był łotewskim samolotem szkolno-treningowym z doby międzywojennej i wczesnego okresu II wojny światowej, w układzie dolnopłata oraz podwoziem stałym - klasycznym. Oblot prototypu miał miejsce w 1937 r., a w czasie produkcji powstało ok. 12 maszyn tego typu. Samolot liczył sobie 7,1 m długości, przy rozpiętości skrzydeł rzędu 9,3 metra. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Blackburn Cirrus Minor o mocy maksymalnej do 90 KM. Prędkość maksymalna nie przekraczała 230 km/h, a zasięg lotu dochodził do 720 kilometrów. Maszyna nie posiadała uzbrojenia pokładowego.
VEF I-12 został opracowany i był produkowany w łotewskiej wytwórni lotniczej Valsts elektrotehniskā fabryka (w skrócie: VEF) z siedzibą w Rydze. Maszyna stanowiła rozwinięcie modelu I-11, przeznaczonego przede wszystkim do wykonywania akrobacji lotniczej. Maszyna cechowała się przede wszystkim drewnianą konstrukcją, pokrytą sklejką lub materiałem. Samolot cechował się stosunkowo niskimi kosztami produkcji i eksploatacji, a jednocześnie wykazywał co najmniej poprawne właściwości lotne i pilotażowe. Chociaż pierwotnie był dedykowany przede wszystkim na rynek cywilny to jednak, jego głównym odbiorca okazały się łotewskie siły powietrzne oraz Aizsargi, czyli łotewska organizacja paramilitarna, będąca właściwie obroną terytorialną.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
