Armia Czerwona w latach 20. i – zwłaszcza – latach 30. XX wieku przechodziła gwałtowny rozwój, jeżeli idzie o zwiększanie swoich etatów, jak również o rosnące nasycenie broniami technicznymi, przede wszystkim bronią pancerną. Nadal jednak, podstawowym i liczebnie największym elementem Armii Czerwonej była piechota. Intensywny rozwój ilościowy tego rodzaju broni rozpoczął się już na przełomie lat 1929/1930. W 1939 r., jeszcze przed agresją na Polskę piechota radziecka była uformowana w 173 dywizje (tzw. dywizje strzeleckie), z których większość zgrupowano w 43 korpusach. Warto dodać, że po kampanii wrześniowej 1939 r. liczba ta jeszcze wzrosła. Radziecka dywizja strzelecka w 1941 r. liczyła etatowo trzy pułki strzeleckie (każdy po trzy bataliony), pułk artylerii, po dywizjonie artylerii przeciwpancernej i przeciwlotniczej oraz bataliony rozpoznawczy i łączności. W sumie liczyła ok. 14.500 ludzi. Jednak do 1945 r. etat ten przeszedł znaczne zmiany prowadząc do dywizji liczącej ok. 11.500-12.000 ludzi, złożonej z trzech pułków piechoty, brygady artylerii złożonej z trzech pułków, dywizjonu artylerii samobieżnej oraz wielu jednostek wsparcia, między innymi: broni przeciwpancernej, przeciwlotniczej czy łączności. Zdecydowanie zwiększyło się również nasycenie jednostek piechoty bronią maszynową – na przykład pistoletami maszynowymi PPsZ 41, a później PPsZ 43.
PPSz-41 albo PPSz wz.41 (potocznie: pepesza albo pepecha) to radziecki pistolet maszynowy kal. 7,62 mm z okresu II wojny światowej oraz Zimnej Wojny. Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1940 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1941-1948. W jej toku powstało ponad 5,5 miliona sztuk tej broni. Prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z tego pistoletu maszynowego dochodziła do 550 m/s, a szybkostrzelność teoretyczna – aż do 900 strzałów na minutę. Długość broni wynosiła ok. 83 centymetry, a masa z pełnym magazynkiem bębnowym dochodziła do 5,4 kilograma. Przyjmuje się, że zasię skutecznego strzału oscylował wokół 125-150 metrów. PPSz-41 został opracowany na potrzeby Armii Czerwonej przez Gieorgija Szpagina, jednego z najlepszych radzieckich konstruktorów broni strzeleckiej w XX wieku. Nowa broń miała zastąpić w linii zbyt skomplikowany pistolet maszynowy PPD-40. W stosunku do swego poprzednika nowa broń miała bardzo zbliżone rozmiary i masę, ale nieco lepszą szybkostrzelność teoretyczną. Zdecydowanie natomiast górowała prostotą obsługi, niezawodnością oraz znacznie niższymi kosztami produkcji, przez co bardzo dobrze nadawał się do produkcji masowej. Ze względu na swoje walory PPSz-41 stał się błyskawicznie podstawowym pistolem maszynowym Armii Czerwonej używanym przez całą wojnę z III Rzeszą (1941-1945). Wszedł także na uzbrojenie Wojska Polskiego formowanego na terenie ZSRR. Prezentowany pistolet maszynowy był także (po 1945 r.) produkowany lub eksportowany w wielu krajach świata, między innymi: w Polsce, Jugosławii czy na Węgrzech.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
