RAF (pełna angielska nazwa: Royal Air Force) to brytyjskie siły powietrzne, które zaczęły nosić taką nazwę w kwietniu 1918 roku. Wcześniej nosiło miano Royal Flying Corps. Od kwietnia 1918 r. stały się również niezależnymi siłami powietrznymi, nie podlegającymi dowództwu armii lądowej czy marynarki wojennej. Przez znaczną część okresu międzywojennego, RAF nie brał udziału w żadnym poważniejszym konflikcie militarnym zajmując się przede wszystkim zadaniami komunikacyjnymi i transportowymi. Jednak w obliczu rosnącego zagrożenia ze strony nazistowskich Niemiec, w 1936 r. przeprowadzono reorganizację RAF wyodrębniając w jego łonie trzy dowództwa: obrony wybrzeża, myśliwskie oraz bombowe. Od połowy lat 30. XX wieku rozpoczęto też proces wdrażania nowych typów samolotów, jak chociażby Hawker Hurricane (oblot prototypu w 1935 r.) czy Supermarine Spitfire (oblot prototypu w 1936 r.). Rozpoczęto też i kontynuowano ze sporymi sukcesami proces budowy sieci radarowej na terenie Anglii i Szkocji, która z czasem została nazwana Chain Home. Dywizjony RAF wzięły udział w działaniach bojowych od początku II wojny światowej, a za największy sukces brytyjskich sił powietrznych uważa się zwycięstwo w Bitwie o Anglię (1940 r.), odniesione pomimo przewagi liczebnej po stronie niemieckiej, a przy wsparciu pilotów z wielu krajów – w tym z Polski. Warto dodać, że w toku tych zmagań poddano głębokiej reformie taktykę walki myśliwskiej. RAF położył też wielkie zasługi w obronie powietrznej Malty przez włoskimi i niemieckimi siłami powietrznymi. Współuczestniczył też we właściwie każdej, większej brytyjskiej ofensywie lądowej od 1942 do 1945 roku. Samodzielnie, a później wraz z bombowcami amerykańskimi, realizował bombardowania strategiczne Niemiec. Bez wątpienia RAF w toku II wojny światowej okazał się jednymi z najpotężniejszych sił powietrznych w toku tego konfliktu.
Supermarine Spitfire to chyba najsłynniejszy brytyjski myśliwiec z okresu II wojny Światowej. Była to maszyna o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dolnopłata, z charakterystycznymi, eliptycznymi skrzydłami, z usterzeniem klasycznym i podwoziem chowanym w czasie lotu. Oblot prototypu nastšpił 5 marca 1936 roku. Spitfire okazał się podstawową maszyną RAF podczas wojny, która radziła sobie z powodzeniem także po niej, pozostając w produkcji przez 10 lat. Historia Spitfire zaczęła się na biurku kreślarskim R.J. Mitchella, głównego projektanta firmy Supermarine. Pierwsze maszyny trafiły do jednostek RAF w 1938 roku ale kiedy zaczynała się Bitwa o Anglię w lecie 1940, na lotniskach znajdowało się juz 19 dywizjonów nowoczesnych myśliwców - razem z nieco starszymi Hurricane Wysp broniło 600 samolotów. Wraz z rozwojem działań wojennych Spitfire pełnił służbę wszędzie tam, gdzie działał RAF-na Dalekim Wschodzie, w Afryce Północnej i we Włoszech, w czasie lądowania w Normandii i walk we Francji, wreszcie w toku operacji w Niemczech w 1945 roku. Dla wielu Brytyjczyków stał się symbolem zwycięstwa w II wojnie Światowej. Ta wspaniała maszyna doczekała się co najmniej kilkunastu wersji produkcyjnych. Najważniejsze z nich to min. pierwszy produkowany na masowš skalę Spitfire Mk.I napędzany silnikiem Rolls-Royce Merlin II o mocy 1030 KM. To przede wszystkim ta maszyna tak wspaniale zapisała się w Bitwie o Anglię. Opracowano wiele podwersji tego modelu min. PR Mk IA (wersja rozpoznawcza) czy PR.IG (uzbrojona wersja rozpoznawcza). Kolejną ciekawą wersją był Spitfire Mk.V z silnikiem Rolls-Royce Merlin 45 o mocy 1440KM. Później montowano również silniki Merlin 50. Produkcja seryjna tej wersji ruszyła w 1941 roku i stanowiła odpowiedź RAF na pojawienie się Messerschmitta Bf-109F. Kolejna, bardzo udana z resztą, wersja to Spitfire Mk.IX, napędzany silnikiem Merlin 61 z 4-łopatowym śmigłem. Powstał on jako przeciwnik dla Focke-Wulfa Fw-190 i został wprowadzony do produkcji pod koniec 1941 roku. Wersja ta była wielokrotnie modyfikowana i np. w 1944 roku doczekała się nowego celownika żyroskopowego, powiększonego steru kierunku czy innego układu skrzydła. Inna ważna wersja to Spitfire Mk.XIV z silnikiem Rolls-Royce Griffon 61, ze śmigłem pięciołopatowym. Produkcja seryjna ruszyła od października 1943 roku. Jedną z ostatnich produkowanych seryjnie była wersja Mk.21. Wersja ta posiadała silnik Griffon 61, zdecydowanie wzmocnioną konstrukcję oraz poszycie, wydłużono skrzydła, zwiększając ich powierzchnię lotną. Produkcja seryjna ruszyła w marcu 1945 roku. Dane techniczne (wersja Mk.XIV) : długość: 9,14m, rozpiętość skrzydeł: 11,23m, wysokość: 3,05m, prędkość maksymalna: 717km/h, prędkość wznoszenia: 18,5m/s, pułap praktyczny: 13200m, zasięg maksymalny: 1815km, uzbrojenie: stałe- 4 karabiny maszynowe kal.7,7mm oraz 2 działka Hispano Mk II kal.20mm, podwieszane-do 225 kg bomb.
RAF (pełna angielska nazwa: Royal Air Force) to brytyjskie siły powietrzne, które zaczęły nosić taką nazwę w kwietniu 1918 roku. Wcześniej nosiło miano Royal Flying Corps. Od kwietnia 1918 r. stały się również niezależnymi siłami powietrznymi, nie podlegającymi dowództwu armii lądowej czy marynarki wojennej. Warto dodać, że w chwili zakończenia Wielkiej Wojny RAF liczył ok. 4 tys. pilotów i aż ok. 115 tys. ludzi personelu naziemnego. W okresie międzywojennym jego liczebność zdecydowanie spadła, a ich udział w lokalnych nawet konfliktach zbrojnych był stosunkowo mały. Jednak w obliczu nadchodzącej wojny w 1936 r. przeprowadzono reorganizację RAF wyodrębniając w jego łonie trzy dowództwa: obrony wybrzeża (ang. Coastal Command), myśliwskie (ang. Fighter Command) oraz bombowe (ang. Bomber Command). Rozwijano również budowę sieci radarowej o nazwie Chain Home, która oddała nieocenione usługi w czasie bitwy o Anglię w 1940 roku. W toku II wojny światowej liczbę personelu RAF nieustannie rosła, sięgając w szczytowym momencie w 1944 r. ponad 1,1 miliona ludzi! Rzecz jasna ogromna ich część była żołnierzami poborowymi po odpowiednim przeszkoleniu. Także struktura organizacyjna RAF ulegała zmianie – za przykład można wskazać podział Fighter Command pod koniec 1943 r. na Air Defence Great Britain (siły wydzielone do obrony Wysp Brytyjskich) oraz 2 Tactical Air Force (siły wydzielone do wspierania wojsk lądowych).
Produkty firmy ICM są objęte dożywotnią gwarancją i bezpośrednim serwisem producenta.
Nawet jeśli samemu uszkodzisz element możesz zgłosić prośbę o otrzymanie nowego!
Wystarczy wypełnić formularz dostępny pod poniższym adresem:
https://icm.com.ua/contacts/
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
