CMK K4182 Wellington Mk.Ic silnik TRU

Bristol Pegasus był brytyjskim silnikiem lotniczym z okresy międzywojennego oraz II wojny światowej wyprodukowanym przez Bristol Engine Company. Został zaprojektowany przez sir Roya Feddena. Po raz pierwszy został przetestowany w locie w 1932 roku. Silnik – w wersji Pegasus XVIII - miał masę 504 kilogramów, przy objętości skokowej 28,7 litra. Szacuje się, że wyprodukowano ok. 32.000 egzemplarzy tego silnika lotniczego.

Bristol Pegasus był 9-cylindrowym silnikiem gwiazdowym, zbudowanym w układzie pojedynczej gwiazdy, który został rozwinięty z innych silników wytwórni Bristol: Mercury oraz Jupiter. Bristol Pegasus miał te samy rozmiary co silnik Jupiter, został także wykonany ze stali oraz aluminium, ale posiadał znacznie bardziej dopracowaną konstrukcję mechaniczną, co spowodowało, że nowy silnik posiadał świetną relację moc-masa. Bristol Pegasus był stale udoskonalany i w kolejnych wersjach osiągał coraz większe moce maksymalne, przykładowo: Pegasus II miał moc 635 KM, Pegasus III już 690 KM, a Pegasus XXII– 1010 KM. W tym ostatnim zastosowano zupełnie nową turbosprężarkę. Silnik posłużył jako jednostka napędowa dla wielu brytyjskich samolotów doby II wojny światowej. Napędzał takie samoloty jak na przykład: wczesne wersje Vickers Wellingtona, Fairey Swordfish czy Short Sunderland. Był też używany w lotnictwie polskim, jako silnik dla maszyn PZL P.23 Karaś oraz PZL P.37 Łoś.