Decydujący wpływ na kształtowanie się organizacji oraz taktyki niemieckiej piechoty przed wybuchem II wojny światowej miały z jednej strony doświadczenia wypływające z poprzedniej wojny światowej, ale też prace teoretyczne powstające w latach 20. i 30. XX wieku, które często podkreślały konieczność postrzegania niemieckiej piechoty jako narzędzia prowadzenia wojny ofensywnej. Wpływało to zarówno na wyposażenie, jak i organizację niemieckiej dywizji piechoty, która w toku kampanii wrześniowej z 1939 roku liczyła 3 pułki piechoty, z których każdy dzielił się na 3 bataliony piechoty, kompanię artylerii oraz kompanię przeciwpancerną. Do tego dochodziły liczne jednostki wsparcia, między innymi: pułk artylerii z 4 dywizjonami artylerii (w tym jednym ciężkiej), batalion przeciwpancerny, batalion saperów czy batalion łączności. W sumie dywizja piechoty tzw. I fali mobilizacyjnej liczyła ok. 17.700 ludzi i posiadała znaczący komponent artyleryjski, ale też była obficie wyposażona w broń maszynową. Posiadała też nowoczesne i wydajne – jak na owe czasy – środki łączności i dowodzenia. W toku wojny dywizje piechoty ulegały transformacji – w 1943 r. część z nich została przekształcona w dywizje grenadierów pancernych. Natomiast od 1943 r. standardowa dywizja „tradycyjnej” piechoty liczyła ok. 12.500 ludzi (a nie ok. 17.700 ludzi jak w 1939 r.), zmniejszono też w niej komponent artyleryjski – zwłaszcza artylerii ciężkiej – natomiast znacząco poprawiono obronę przeciwpancerną. Przyjmuje się, że w toku całej II wojny światowej w Wehrmachcie służyło ok. 350 dywizji piechoty.
Operacja Barbarossa (niem. Unternehmen Barbarossa) to niemiecki atak na Związek Radziecki, który rozpoczął się 22 czerwca 1941 roku. Operacja ta rozpoczęła wojnę niemiecko-radziecką i rozpoczęła również działania zbrojne na froncie wschodnim w II wojnie światowej. Pierwotny plan ataku był gotowy już w grudniu 1940 roku i zakładał atak w maju 1941 r., ale w wyniku konieczności podjęcia działań na Bałkanach jego termin został przełożony. Po stronie państw Osi, w sumie zaangażowano do tej operacji ponad 4,5 miliony żołnierzy, ok. 3600 czołgów i ok. 2900 samolotów. Siły te zostały podzielone na trzy wielkie ugrupowania, Grupy Armii: Północ, Środek i Południe. Pierwsza z nich miała za cel zdobycie Leningradu, druga miała uderzać w kierunku na Moskwę, a trzecia – opanować cały obszar Ukrainy i wyjść nad rzekę Dniepr. Ich działania miały doprowadzić do pobicia Związku Radzieckiego w ciągu kilku tygodni! W chwili rozpoczęcia niemieckiego ataku Armia Czerwona posiadała w zachodniej części ZSRR ok.2,5-3 miliona ludzi, którzy dysponowali znacznie większą liczbą czołgów i samolotów od swych przeciwników. Operacja Barbarossa jest dość powszechnie uznawana za największą niemiecką operację ofensywną II wojny światowej. W jej wyniku Wehrmacht odniósł gigantyczne sukcesy w skali taktycznej i operacyjnej, niszcząc do listopada-grudnia 1941 r., prawdopodobnie ok. 150% stanu osobowego Armii Czerwonej z czerwca tego samego roku! Jednak pomimo tego, ZSRR nie został wyeliminowany z walki, a operacja – w wymiarze strategicznym – okazała się dla Niemiec wielką porażką.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
